Επ-αίτιος

Δημιουργός: fevroni

Σ' αυτόν που έφυγε...νωρίς;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μ' έπιασε να είμαι γεμάτη καλοσύνη το απόγευμα αυτό
κι είπα να σου χαρίσω ότι χρωστάω χρόνια.
Χρόνια σου χρωστάω.
Χρόνια…χωρίς λουλούδι καθώς αρμόζει,
….χωρίς κλάμα καθώς πρέπει.

Η ιστορία μας μετράει αιώνες καθώς λένε.
Λένε πως υπήρξε κι ένας Σοφοκλής που μας έφτιαξε ένα δράμα.
Πώς να βαφτιστώ; Ιοκάστη; Θα θυμάσαι τ' όνομά μου;
Με είχες βαφτίσει όπως έλεγαν τη μάνα σου. Καθώς πρέπει.

Και τι έχω τώρα εγώ να σου χαρίσω; Πάλι να σε μαλώσω θέλω.
Μυστήριο.

Αφού δεν ξέρεις πως είναι τα μαλλιά μου, ποια ενύπνια δράματα παίζω κάθε βράδυ,
πόσο και αν μεγάλωσα έτσι που με παράτησες.
Κι εγώ σε ξένες αγκαλιές σε ξορκίζω και ξένους ύπνους ονειρεύομαι.
Τι έχουμε να πούμε εμείς οι δυο;
Μόνο για ύπνους. Έτσι όπως τα καταφέραμε!

Θα σου φέρω λουλούδια αύριο. Μήπως κι η ʼνοιξη ανοίξει νέους δρόμους.
Έτσι που έφυγες…χωρίς αντίο,
χωρίς φιλί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-03-2005