Η Μάνα

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

'' η μάνα εν κρύον νερόν και σο ποτήρ και μπεν''.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η μάνα είναι ποταμός και φλόγα που σε καίει
Σαν έρθει ο φόβος και σε βρει, κοντά σου αναπνέει
Κάνει τα χέρια της τα δυο κρυψώνα και σε ντύνει
Κι όταν σε δάκρυα χαθείς με μια ματιά τα σβήνει

Η μάνα είν’ πολύτιμη σαν Παναγιάς σημάδι
Τις πορφυρές σου τις πληγές γιατρεύει μ’ένα χάδι
Κι όταν πάλι ο ουρανός αρχίζει και μαυρίζει
Ωσάν ανθός κάνει τη γη μ’ένα φιλί ν’ανθίζει

Ποτέ δε σου ‘πα μάνα μου, βαθιά ότι πονάω
Πως μια σταλιά από σ’αγαπώ τόσο τη λαχταράω
Ποτέ δεν είχα απαίτηση να ‘ρθεις να μ’αγκαλιάσεις
Αλλά στο στήθος η καρδιά, ζητά να πλησιάσεις

Η μάνα είναι σαν τη γη, που τους καρπούς φοράει
Το γέλιο της και ο σπαραγμός ολούθε αντηχάει
Η μάνα μοιάζει με νυχτιά, μ’αστέρια στολισμένη
Σαν μέρα λάμπει ολόχαρη, με ήλιους κεντημένη

Η μάνα είναι η κορφή του πιο ψηλού βουνού
Είναι η κόρη της χαράς και του αναστεναγμού
Η μάνα είναι προσευχή, στα χείλη αφημένη
κι οι λέξεις της σα φυλαχτό, πατρίδα ευλογημένη

Ποτέ δε σου’πα μάνα μου βαθιά ότι πονάω
Πως μια σταλιά από σ’αγαπώ τόσο τη λαχταράω
Να ξεδιψάσω ήθελα λιγάκι απ’την πηγή σου
Κι ας το’χω για παράπονο, δώσε μου την ευχή σου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2009