Τ'αη Γιωργιού

Δημιουργός: poetryf

Παραλλαγή...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αστροπελέκαε το φως σε μυστηρίου ζήση
ματάκουσμα δεν είχε δει ξανά τούτος ο κρότος’
Κι έμοιαζε ο μαύρος ουρανός με επίγειο ‘ξωκκλήσι
που αέρας την καμπάνα του έτυχε να χτυπήσει...
Για να βρεθεί ο κατηχητής να λειτουργήσει, ο πρώτος.

Οργιές πολλές και μακριά φάνηκε καβαλλάρης
απαίδευτος στο δόρυ του μα του κακού δυνάστης
του εμήνυσε ο βασιλιάς και του’πε «θα την πάρεις
την κόρη αν τον δράκοντα μέχρι θανάτου γδάρεις»
Κίνησε αυτός στου ποταμιού, άγγελος –φύλακάς της.

Στήνει στη γης κι αφήνει το, το πλουμιστό κοντάρι
πλησιάζει μόν’αμίλητος την όψη του δρακόντου
σα δροσερό νιοπότιστο και χρυσαφί αστάρι
τις φλόγες του τις δέχεται, το άξιο παλληκάρι
τεντώνοντας για άμυνα τις άκρες των χεριών του.

Ω του θαυμάτου ένδειξις και του Θεού η κτήσις
το τέρας απ’το μένος του σωριάστηκε στο χώμα’
την κόρη ο νέος μπόρεσε απ΄τα δεσμά να λύσει
και το νερό που κύλησε έφτασε να ποτίσει
δίψα και νόστο καθ’ενός που στέγνωσε το στόμα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-04-2009