Σκέψεις, λέξεις, εκθέσεις

Δημιουργός: rosestar, Ελευθερία

29/3/2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=red][B] ΣΚΕΨΕΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ[/B][/color]

[B][color=purple]Συνειρμοί σκέψεων περνούν σιγά σιγά και αρχίζουν να καταλαμβάνουν τη ψυχή σου.
Κάθε σταγόνα σκέψης είναι πολύτιμη, δημιουργική, πρόδρομος για μια λεωφόρο που θα διαβείς.
Άλλοτε τα μάτια καρφωμένα στη γη, αναπολώντας εικόνες του παρελθόντος, καταστάσεις ευχάριστες ή δυσάρεστες που σε έχουν σημαδεύσει. Άλλοτε γνέφεις δεξιά, άλλοτε αριστερά, ακούς ήχους, γεύεσαι γεύσεις και ταξιδεύεις σε βιώματα, σε ουτοπίες και σε όνειρα ανεκπλήρωτα που εύχεσαι να βγουν αληθινά. Επιθυμείς να κρατήσεις τις ευχές γραμμένες σε ένα κομμάτι χαρτί με ανεξίτηλο μελάνι που δεν θα σβήσει ποτέ με το πέρασμα του χρόνου, να τις στολίσεις με χρώματα όπως αυτά του ουράνιου τόξου και να τις διαβάζεις πρωτού ξεκουραστείς από το ηλιόκαυμα της μέρας.
Οι σταγόνες της σκέψης, γίνονται ρυάκια, λίμνες, καταρράκτες, θάλασσες, ωκεανοί.
Γίνεσαι συγγραφέας, ποιητής για λίγη ώρα. Οι λέξεις μετατρέπονται σε εκθέσεις, με πρόλογο, κυρίως θέμα και επίλογο. Μέσα σε αυτήν την ελευθερία έκφρασης λόγου που σε διακατέχει, ξεχνάς μέτρα και σταθμά και δεν υπακούς σε κανόνες.
Δεν αποτυπώνεις μια έκθεση να στην βαθμολογίσει ο καθηγητής. Εσύ είσαι ο βαθμολογητής και ο τελικός κριτής.
Τελειώνοντας την έκθεση το ποτάμι της σκέψης στερεύει αλλά όχι των συναισθημάτων, ως σημείο στίξης χρησιμοποιείς ένα θαυμαστικό. Τότε ένα δάκρυ από τα μάτια σου κυλά και μουσκεύει το χαρτί, σαν μια σφραγίδα χειρός, σαν μια υπογραφή του συγγραφέα. Σαν το αστέρι που πέφτει ψηλά από τον βραδινό ουρανό κάτω στη γη και στέκεσαι κάνοντας μια ευχή, έτσι και το δάκρυ σου ως δροσοσταλίδα δίνει ελπίδα στο νυχτολούλουδο του ονείρου σου.[/color][/B]


[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.

Ελευθερία 23 ετών[/B][/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-04-2009