Κρατάει

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λοιπόν καρδιά μου,σπάσε τα τζάμια σου,ακούμπησε στη παγερή σου φωτιά
Μαύρο άλογο του καημού σφυγμέ μου απο νεφέλωμα και λεπτοδείχτη
Σπάσε το προσωπείο που φοράς ,τη βλοσυρή σου μοναξιά
Ψάξε τις πέτρες των σκορπιών ,τα δάκρυα στο μεσονύχτι

Η ζωή μου πιά ένα παλιό παραμύθι
Σύντομα αβέβαια όνειρα ,σκέψη αντικρυνή,φώς χτεσινό
Μες της αναζήτησης τ’απέραντα στήθη
Ενδείξεις και σημάδια της μοίρας προετοιμάζουν τον αποχαιρετισμό

Μα εγώ και δίχως ρίζες σε ψάχνω ακόμα στου κόσμου τις γωνιές
Στις στέγες του έρωτα ,στον άδειο απ’ανθρώπους αγέρα
Μες στις πηγές που βουλιάζουν οι καθαρές σου μορφές
Δολοφονημένος απο τον ουρανό κάθε που ξημερώνει καινούργια μέρα

Δεν θέλω να ξαναπούν πως οι νεκροί χάνουν το αίμα
Και νεκρός ,σκελετωμένο κουφάρι θα σ’αγαπάω ακόμα
Θ’ανασαίνει ελεύθερο,ταραγμένο το ευτυχισμένο μου πνεύμα
Κι ας σκέπαζει τ’άνευρο μου σώμα ακίνητο χώμα

Χώμα της ερημιάς οπου κι η χλόη βογκάει
Και σκοτεινό νερό πληγή στο βελούδο της αγωνίας
Μα η αγάπη υψώνει τη στήλη του μύρου σου και κρατάει
Κρατάει ,καρφωμένη στο γλυκό στόχο .......της νοσταλγίας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-04-2009