Η Αποθήκη

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

''δεν είναι πράγμα εύκολο, δεν είναι λίγο πράγμα, να'σαι εσύ ο ποταμός κι εσύ να'σαι το φράγμα''. Αφιερωμένο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]
Μπογιές μουντές στους τοίχους τ΄ουρανού κι εγώ
περπατάω μεθυσμένη από τα καυσαέρια της πόλης.
Αποπνικτική ατμόσφαιρα.
Στο βάθος του δρόμου, βλέπω μια ταμπέλα ‘’πωλείται’’.
Σπίτι μεγάλο, παλιό, επιβλητικό.
Ό,τι δεν είμαι εγώ, όσα κρύβω από μένα.
Θα το αγοράσω. Το αγοράζω.

Τόσα τετραγωνικά για μια ψυχή συρρικνωμένη,
δύο επί δυο. Χωρίς προοπτικές μεσιτικές.
Ήταν καιρός για μια αλλαγή.
Όχι πολλά πολλά, απλά την πρόσοψη άλλαξα.
Του Είναι μου.

Τα υπάρχοντά μου είναι μονάχα μια μεγάλη παλιά σκονισμένη
αποθήκη. Γεμάτη ως απάνω. Σπιθαμή ήλιου δε χωράει μέσα της.
Την κουβαλάω στην παλάμη μου, στην τσέπη του παλτού μου.
Ενίοτε και σε καμιά πλαστική σακούλα, η οποία έγινε χάρτινη πια
(λόγω οικολογικής συνείδησης).

Πράξη δέυτερη. Η μετακόμιση.
Ξέχασα.. έχω και κάτι παλιόρουχα.
Ίσα να αλλάζουνε που και που την πρόσοψη και αυτά… του σώματος.
Το μοναδικό που με κουράζει , είναι το βαρύ φορτίο μου.
Χρόνια τώρα όμως, το κουβαλάω , το κουβαλάω.
Κι όσοι προσπάθησαν να με βοηθήσουν, ακατάδεκτη με είπανε.
Ναι ίσως ήμουν. Ακόμα είμαι. Αλλά πώς να δώσω ότι μου απόμεινε
να το κρατήσουν άλλα χέρια; Φοβάμαι.
Μπορεί να την ανοίξουν την αποθήκη μου.
Ίσως τρομάξουν από τη σκόνη, τη μυρωδιά της κλεισούρας. Άλλοι ίσως και να επιχειρήσουν να την ξεσκονίσουν. Δε με νοιάζει. Δε θέλω να μάθω.
Καλά είμαι κι έτσι. Έτσι κι αλλιώς και τα κλειδιά στην κλειδαρότρυπα σκούριασαν.
Σπάνε με κάθε παραμικρό άγγιγμα.
Και γω τι νομίζεις; Αποθηκάριος στη σύνταξη μοιάζω!
Καλά είμαι κι έτσι.

Πράξη τρίτη. Η επανάληψη.
Άντε καλορίζικο να’ναι το καινούριο μου σπίτι.
Προσωρινό μοιάζει, αλλά δε βαριέσαι. Δεν είμαι εγώ για καταστάλαγμα.
Κάθομαι τώρα αντικριστά με την αποθήκη μου.
Καλή παρέα. Μερικές φορές βαρετή, άλλες φορές καυστική.
Αλλά είναι η μόνη που έχω.
Κοιτάζω από το παράθυρο και φαντάζομαι χρώματα.
Δε βλέπω και πολλά. Η όρασή μου εξασθενεί.
Ξέρω όμως ένα πράγμα.
Εγώ γεννήθηκα άσπρο χρώμα.
…σε μαύρο φόντο.
Αναρωτιέμαι.
Άραγε έχω τη δύναμη; Την τόλμη;
Για λίγα όνειρα ακόμα;
Μήπως και σώσω το άσπρο μου χρώμα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-04-2009