Τα τετράστιχα του Ίγκορ Γκουμπερμάν №7

Δημιουργός: misxos

Να διαβάζεις τις μεταφράσεις μου, είναι σαν να φιλάς μια γυναίκα δια πέπλο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα στην αφθονία και ελευθερία ζούμε,
αλλά παράξενα συγχυσμένοι είμαστε εμείς:
η ερημιά της ελευθερίας είναι πιο φοβερή και επικίνδυνη,
από την αναπαυτική ζωή της φυλακής.
#
Πέρασε ο καιρός των κακούργων σκυθρωπών,
τώρα οι φονιάδες είναι άτομα αρμονικά
και ως πάρεργο στις πρασιές των βιλών
καλλιεργούν λουλούδια και λαχανικά.
#
Ευημερούν οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι ποιητάκοι,
με τον κούφιο τους λόγο ή στοίχο,
αφού, όταν στοχεύεις στο πουθενά
δεν πρόκειται να μην πετύχεις τον στόχο.
#
Αν και η εξυπνάδα και οι γνώσεις είναι μίζεροι,
στις γενικεύσεις αυθαίρετες προστρέχουμε απευθείας,
φαίνεται μας σακατεύουν οι παιδαγωγοί
με ρόδες τετραγωνικές της παιδείας.
#
Ποτάμια αίματος χυθήκανε πάνω στη γη
από τον ενθουσιασμό με πίστη λυσσαλέα
και δεν γνωρίζω τίποτα πιο καταστρεπτικό,
παρά μια φωτεινή και μεγάλη ιδέα.
#
Πέρα για πέρα πραγματοποιήθηκαν τα όνειρα
των Ρωμαίων εργαζομένων:
εκείνοι που ήθελαν άρτων και θεάματα, τώρα
τρώνε και απολαμβάνουν την «τηλεσφαγή» των μαλακισμένων.
#
Απ’ το πρωί τα γήινα με βασανίζουν
και πάν’ απ’ το κεφάλι μου τα χρέη τρομερά,
αλλά στ’ αφτί μου ο άγγελος ψιθυρίζει:
είσαι μαλάκας, αφού τα παίρνεις στα σοβαρά.
#
Παρ’ όλο που είναι διαφορετικά τα πάθη
είναι παρόμοιες οι προσμονές, ιδού:
και ο ηγέτης το ίδιο θέλει απ’ την Εξουσία,
αυτό που περιμένει ο εραστής από το ραντεβού.
#
Κυρίαρχος της γης θα γίνει η εργασία
όταν οι άνθρωποι θα τρώνε απ’ της λεκάνες,
και όταν μεμιάς, θα αποκτήσουν παρθενιά
ένα εκατομμύριο πουτάνες.
#
Εκείνους αγαπώ που δεν πήγανε
την πρώτη φορά κ’ έμειναν συνεπείς:
στην διανομή αξιωμάτων και βραβείων,
στη μοιρασιά με μυρωδιά ντροπής.
#
Όχι! από το ξύλο, μπετό και καρφιά
φτιάχτηκαν των φυλακών οι θόλοι,
πρώτα τους ανέγειραν από τις καθαρές ιδέες
για το νόημα της λευτεριάς, της πολιτικής οι διαβόλοι.
#
Η διαφορά μας δεν είναι τα όνειρα
και ούτε ο πολιτισμός με τ’ αγαθά του ζηλευτά.
Τον άνθρωπο ξεχωρίζει απ’ τα ζώα
η συνεχής φροντίδα για λεφτά.
#
Εβραίος, Έλληνας ή σλάβος
παντού ίδια εικόνα άξια του οπίσθιου:
η περηφάνια για το αίμα καθαρό,
παρηγοριά ιερή του ηλίθιου.
#
Τη ζέστη της αγάπης ν’ αλλάξει σε ψύχος
προσπαθεί ο κάθε λαός ο πάνσοφος,
πρώτα σε ραίνει με λουλούδια μετά σε χέζει,
και αργότερα αντιστρόφως.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-04-2009