Συνένοχος

Δημιουργός: Μοιάζω μ'εσένα, Αθανασία Γ.

Στην Έφη που μου το ενέπνευσε ... Εξαιρετικά....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φωτιές θα ανάβουν σα φωτάκια τουρισμού
στο παρκό που σε γνώρισα , διαβάτες θα περνούνε
βλέποντας την αγκάλη μου λιμάνι γυρισμού
για έναν μόνο ναυαγό, σκυφτά θα προχωρούνε.
Φωτιές θα ανάβουν σα φωτάκια τουρισμού
διάττοντα αστέρια που για’σενα θα μιλούνε.

Και θα τα σβήσω μονομιάς
με μια ριπή ανασεμιάς
λες κι είμ’ανάθεμα σε οίστρο κάποιου στίχου
Ο πόνος μου θα’ναι κουφός
και στερημένος από φως
θα αλυχτά μα δεν θ’ακούει ίχνος ήχου.

Στάχτες θα φεύγουν απ’το σώμα μου θαρρείς
αφού ποτέ δεν σ’όρισα , πώς να ορίσω εμένα
Θα κλέβω από τη βρύση μου δάκρυα να πλυθείς
όσο εγώ θα πλένομαι μ’όνειρα λερωμένα.
Στάχτες θα φεύγουν μα δεν θα ‘ρθεις να με βρεις
εσύ ήσουν πάντα με τα χέρια σταυρωμένα.

Μ’ένα φεγγάρι για βωμό
συνένοχος στο σκοτωμό
θα θυσιάσεις μιαν αγάπη που ασθμαίνει
Κι εγώ από κάπου θα κοιτώ
μα αυτό δεν θα’ναι αρκετό
γιατί σ’αγάπησα...νεκρή κι αναστημένη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-04-2009