Για ψύλλου πήδημα

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΓΙΑ ΨΥΛΛΟΥ ΠΗΔΗΜΑ

Κοίταζε,η φροιλάιν,
τ' απαυτό της,στον καθρέφτη.
Τ' αετήσιο της το βλέμμα,
πάνω σε..μια ψείρα πέφτει!

[Κάθε μήνα,κάνω μπάνιο,
πώς προέκυψε η ψείρα?
Απο 'κείνον το μαλάκα
που τα έμπλεξα,την πήρα!

Απ' αυτόν,θα 'χα κολλήσει
τις προάλλες,και..τον ψύλλο!
Μπα τον πούστη,τον αλήτη.]
Κι έπιασε..καινούργιο φίλο!

Ο καινούργιος,..σκέτη τρέλα.
Τον αγάπησε πολύ.
Παντρευτήκανε σε λίγο,
και εκάμαν και παιδί.

Το παιδί,όμως, εκείνο,
-του πατέρα του φτυστός-
ήταν [ποιός το φανταζόνταν!]
ο Αδόλφος ο ..γνωστός!
-----------
Πείνα,θάνατος και φρίκη.
Πόνος,δάκρυα,λυγμοί.
Κλάίει το παιδί τη μάνα,
και η μάνα το παιδί.

Κρεματόρια,κρεμάλες,
και κορμιά σκελετωμένα.
Θρήνοι κι οδυρμοί,κατάρες,
φόβος,τρόμος. Ωχ,ωιμένα!
------------
Κι όλ' αυτά,για...μία ψείρα!
Πάει, κανείς,να τρελαθεί!
Αυτή ήταν η αιτία..
ο τρελός να γεννηθεί!

Συμφορά κι Αδόλφος Χίτλερ,
αδερφάκια δίδυμα.
Τι σου κάνει..μία ψείρα,
κι ενός ψύλλου πήδημα!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-04-2009