Κόκκινο σαν ψέμα

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σου έδωσα την εντολή πριν απ' το μαρτύριο
σ' αυτή την πρώτη τη στιγμή τι παραμένει ίδιο
σε γνώριμο σενάριο ποιος θέλει εισιτήριο
ποιος λευθερώνει μ' έρωτα και τη σιωπή βαρίδιο.

Αυτή η φιγούρα του νοτιά γυρνούσε περιστέρια
τα δάχτυλά μας πλέξαμε με τα κλειδιά στα χέρια
σου ‘κρυβα τα σημαντικά μη νιώσεις λυπημένη
μέσα απ’ τα χείλη που διψούν μια λέξη δεν ξεφεύγει.

Θα φυγαδεύσω δυο ναι θα σ’ αρνηθώ σαν ψέμα
δυο κλαδιά λυγίσανε που ‘χε η αυγή βρεγμένα
τη λογική αν την έχασα ακόμα τι με δένει
με δένει μυστικός θεός με εσένα που ‘σουν ξένη.

Ήσουνα ξένη και σκληρή βάδιζες πονεμένη
κι άνοιγες δρόμους σιωπηλούς σ’ ονείρου οικουμένη
κτυπά το αίμα και καλεί τ’ όνειρο να επιστρέψει
το άπειρο που μ’ απειλεί πάλι να με γυρέψει.

Δε θα γυρίσω πριν σε βρω ο δρόμος ξεμακραίνει
μα δε φοβάμαι είμαι εγώ ο λόγος που σε φέρνει
και δε φοβάσαι ούτε εσύ και προχωράς κι αντέχεις
έχεις τον όρκο που ‘δωσες και τη ζωή μου έχεις.

Είχε τ’ αστείο ενός θεού μια μπόρα φυλαγμένη
δεν έχει τέλος η βροχή μ’ αυτή η αρχή σε ξέρει
την ώρα την αβάσταχτη έφευγε ο πόνος πέρα
στην κρίση χαμογέλασαν η νύχτα με τη μέρα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-04-2009