Άγγελος Μακελάρης

Δημιουργός: poetryf

Επιρροές από Ανθία και Μπωτλερ! Καλημέρα στιχοοικογένεια!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άγγελος Μακελάρης...

Φύγαν φεγγάρια τέσσερα από τον ουρανό του
κι ήρθε το μεσοβδόμαδο σε άπλετο σκοτάδι
Κι είχε θαρρείς στο βλέμμα του την όψη του ασώτου
‘κείνος το μαυροπρόβατο σ’άσπρο ουρανού κοπάδι.

Του είπαν ήταν κυνηγός κι η Πούλια λάφυρό του
τους πίστεψε αμέτοχος, εκίνησε πιο μόνος
Κι έβαλε πέντε ουρανούς μόνο ενέχυρό του
για να του κάμει δάνειο ο τοκογλύφος χρόνος.

Του’πε «σου δίνω μια ψυχή καθάρια σα νεράκι
Το κρύσταλλό της πρόσεχε στα χέρια μη σου σπάσει
Είναι αν θέλεις εύθραυστη όπως μικρό παιδάκι
που πριν την εφηβεία του γυρεύει να ξεσπάσει!»

Κι είπε πως έβγαλε φτερά, πλατιά-φαρδιά στους ώμους
για να΄χει πέταγμα ψηλό να φτάνει ‘κει που θέλει
Για να χαράζει με κοψιές με’σε πλανήτες- δρόμους
που αλλού ποτέ δεν πέταξαν ακόμα και Αρχαγγέλοι.

Του πήρε ο χρόνος τη ψυχή και του’δωκε φεγγάρι
τάχα πέσκεσι του’κανε μεσάνυχτα παλάτια
Βγάζει εκείνος το σπαθί του μαύρου μακελάρη
το σημαδεύει στην καρδιά και κάνει το κομμάτια.

Τον είπαν «Άγιο Σατάν» , του ‘καναν λιτανείες
οι Ποιητάδες των καιρών , ακόλουθοι πιστοί του
μα κάθε που ενύχτωνε τον ‘ζώναν Ερινύες
Παρασκευή ξημέρωμα ξέχορδη η φωνή του

Μα’να Σαββάτο οριστικό βγάζει με μιας την κρίση
στο χέρι πιάνει το σπαθί, συνθλίβει το θηκάρι
Κόβει με μένος τα φτερά χωρίς άχνα ν’αφήσει
εκείνα που τον έχρισαν άγγελο μακελάρη.

Αίφνης κι ευθύς φανέρωμα γέννησε νια σελήνη
ο θάνατος που κούρσεψε ψυχή ξεριζωμένη...
Ρίχνει ο χρόνος για σπονδή κλαράκια από μερσίνη:
«στη μετανόηση κανείς.. απλήρωτος δεν μένει...»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-04-2009