Ξεθωριασμένη αστερόσκονη

Δημιουργός: suaddo

Αφιερωμενο στην ομωνυμη ποιητρια του site...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βροχη, ομιχλη κι αποτσιγαρα στο χωμα
Γκριζες σκιες που σερνονται στους δρομους
Φωτα μισοσβηστα, δωματιο διχως χρωμα
Στη γωνια του καποιο ραδιο ψιθυριζει ξεχασμενο
Μια σεληνη βαρετη να στη θυμιζει ακομα

Κλειδια στη πορτα, στο διαδρομο ομιλιες
Κριμα που σε πηρε ο υπνος και δεν ακουσες το «γεια σου»
Ξεθωριασμενα λογια και κρυμμενες σου φοβιες
Τοσα χρονια σε στοιχειωνουν, σου κλεβουν τα ονειρα σου
Ζωη που φευγει σιωπηλα με σηριαλ και ταινιες

Καποτε γνωρισες κι εσυ ένα πλαστο αστερι
Το αγγιξες, το ψηλαφησες, το βρηκες μαγεμενο
Φωτιες και τερατα εκρυβε στα σκοτεινα του μερη
Μια νυχτα χαθηκες στο κρυο με ένα αδειο τρενο
Κρατωντας λιγη αστροσκονη και την ψυχη στο χερι

Λευκα σεντονια οι αναμνησεις στους τοιχους χαραγμενες
Παραθυρα μισοκλειστα, παραξενο ημιφως
Στιχοι ανιαροι και προσκαιροι με λεξεις ταιριασμενες
Σκονη που πια ξεθωριασε και τη φυλας σαν σπανιο λιθο
Να σε γεμιζει ονειρα, ελπιδες κι ειμαρμενες...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-04-2009