Όταν πέρα κοιτάς

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

αφιερωμένο στους μαθητές του Κλέαρχου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν πέρα κοιτάς με μια αγάπη μιλάς
εδώ χρειάζεται θεός να την ενώσει
μ’ ένα αστέρι δεμένος θα ζω, μ’ αγαπάς
ανάβεις κερί, τη νύχτα που φτάνει να διώξει.

Δε ρωτάς, τελειώνει η χαμένη πορεία
δεν πονάς, η φωνή μια παλιά απορία
στην κορφή του βουνού δεν υπήρξε συγνώμη
ξεχασμένος θεός, μ’ ένα νεύμα το φως του διπλώνει.

Όταν πέρα κοιτώ με εσένα μιλώ και αντέχω
στην καρδιά μου αν δεις έναν ήλιο απρόφερτο έχω
θα σκορπίσω εδώ τη δική μου γλυκιά ησυχία
κοινωνώ μ’ αετούς τη δική μου την πρώτη ευτυχία.

Είμαι γιος της φωτιάς και μονιάζω της γης τα γραμμένα
μ’ ένα βήμα εδώ ένα φίδι η λεία για μένα
χωρισμένη ξανά τούτη η φλόγα στο ξένο σκοτάδι
μια πνοή ακριβή την πληρώνω στο δεύτερο χάδι.

Ποιος χαϊδεύει τη γη με φτερά αετού διπλωμένα
μια χαρά φανερή με το δάκρυ σου στάζει για μένα
πληγωμένη χαρά θα πετάξει μαζί στ’ όνειρό μου
σε μια αφύλακτη ακτή συναντάει ξανά το θεό μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-04-2009