Οι μέρες

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι μέρες εγκαταλείπουν το δέρμα μου οπως τα φίδια
Είναι τα δειλινά τους νεκρά
Γαντζωμένα στις στάχτες και στ’αποκαίδια
Μιας ζωής που σύριζα της κοπήκαν τα φτερά

Η μελαγχολία μου είναι θάλασσα με τους υπέροχους σπασμούς της
Μαύρη προαίσθηση ρουφάει με πάθος τη ματιά μου
Τρίσβαθη σκοτεινιά υψώνει τους καημούς της
Για να πλανέψει όσο ένα αστέρι την καρδιά μου

Ερευνώ πια του χρόνου τα σκοτάδια
Οι φλέβες των αιώνων δεν προσφέρουν το πιοτό
Που λαχταρά η ψυχή τα βράδια
Μήτε το βάλσαμο να ξεγελάσω τον αναστεναγμό

Όλα γελάνε απο συνήθεια μα εγώ δεν ξεφεύγω απ’το τοπίο
Βαθιά σαν τάφο αγναντεύω μέσα μου μια ρωγμή
Και παραμένω αφύλαχτος στο κρύο
Για ν’ακούσω τις φωνές του θανάτου την αυγή

Δεν θέλω,δεν επιθυμώ παρά μονάχα ένα χέρι
Το δικό σου άγιο χέρι αν είναι βολετό
Για να στηρίξει τις φτερούγες μου,ολα τ’άλλα είναι θλιμμένο αγέρι
Που δεν γνωρίζει το δρόμο για το γλιτωμό

Ποιός θα ξεσκίσει το σάβανο,ποιός θα κλάψει πια στην άκρη
Ποιός θα κοιτάξει τ’ άδειο σώμα που τρίζει και πονάει
Τον έρωτα ποιός θα μερέψει που λιώνει μες στου χιονιού το δάκρυ
Εσύ μόνο Εσύ,μονάχα η αγάπη σου ακόμα με κρατάει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-04-2009