Στον αγαπημένο μου πατέρα

Δημιουργός: **Ηώς**, Φωτεινή.Α.Κ

Έχουν περάσει15 χρόνια....και σε θυμάμαι πάντα με αγάπη! λόγω των ημερών, φίλοι μου......μια αφιέρωση!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

Δυο δακρυσμένες θάλασσες τα μάτια σου
και η ανάσα σου, ψηλό βουνίσιο αγέρι
δελφίνι ήσουν ταξιδιάρικο….
σε πέλαγα του άγνωστου
ελεύθερος αιτός και η καρδιά σου

Το πνεύμα σου ανήσυχο απόθεσες
κληρονομιά ολάκερα τα χρόνια.
Μες του κορυδαλλού ξυπνούσες τη φωλιά
γοργόφτερο το πέταγμα στ'αλώνια
Αναζητούσες μες τις νύχτες σου να βρεις
περήφανη της πέρδικας περπατησιά,
ήξερες σπιθαμή προς σπιθαμή
το χώμα, τα ποτάμια, τα βουνά.

Τραβούσες πάντα μακριά, δίχως να αποκάμεις.
Ψηλόβατες κορφές στο διάβα σου! Ατέλειωτο ταξίδι……
ως να γεμίσουν χιόνια τα μαλλιά σου.
Τους γοργοπόδαρους ξεφύτρωνες….
κι είχες μια μαεστρία……..
τα έζησες όλα από κοντά απόκτησες σοφία.

Σ’ αποζητούσα μ' όλη μου τη δύναμη
της παιδικής μικρούλας μου ψυχούλας
γιγάντωνες στα μάτια την ελπίδα μου
το μπόι μου ορθό, δεκάχρονης παιδούλας.

Δυο δακρυσμένες θάλασσες τα μάτια σου
κι αρμένιζα κι εγώ στα κύματά τους.
Δε σε λυγούσε ο πόνος, μα σε θέριευε,
στερήθηκες πολλά, αρκέστηκες σε λίγα,
θόλωνες με ποτό τούτη τη δύναμη
που διάλεξες μια πιο ζωή γαλήνια.

Γοργό ποτάμι ήσουνα, τραβούσε θαρρετά
σκάβοντας την πορεία του με πόνο και με κόπο
αντάμωνε στις όχθες του νότου τα πουλιά
στα βάθη του ορίζοντα….
περήφανη κορμοστασιά!.

Φύσηξες τόσο δυνατά και η ανάσα σου
διέγραψε μια μυστική καμπύλη
στον ώμο μ’ άγγιξες και θέριεψα
άναψες της ζωής μου το καντήλι.

Πατέρα μου!....νωρίς που χάθηκες…!
δε μου απάντησες σε όλα «τι εστί»,
απόμεινε βαθιά στο είναι μας η Μορφή
μα πάντα θα ρωτώ « γ ι α τ ί»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-04-2009