Ώρες Θανάτου

Δημιουργός: Αθηνά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στιγμές κενές
ο Άδης ξεχειλίζει από κάθε σου κύτταρο
κάθε σου σκέψη να καταλήγει σ 'αυτόν
δυσκολεύεσαι να αναπνεύσεις
οι άνθρωποι όλοι είναι εχθροί σου
μακρινοί, δεν σε αγγίζουν.

Αυτό πρέπει να 'ναι η κόλαση
έτσι κάπως πρέπει να μοιάζει η φωτιά της
σαν αυτήν που σε καίει αυτές τις ώρες
που δεν περνάνε με τίποτα
αυτή η αθεράπευτη μελαγχολία.

Αναίτια, φθινόπωρο μες την άνοιξη
θα πρεπε να χαμογελάς
τα χεις όλα τ 'αγαθά
το μεγάλο σπίτι σου
τη μακριά ζωή σου
κάποιος σ' αγαπάει
έτσι νόμισες;

Κι αυτό αυταπάτη είναι
για να στολίζει τις σπάνιες νύχτες ηδονής
ούτε αυτή τη νιώθεις
τρυφερότητα παλεύεις να βρεις
ακόμα και μέσα σ 'αυτήν
ακόμα χειρότερα
απλά θέλεις να νιώσεις πως ζεις στιγμές.

Γιατί οι άλλοι είναι τόσο ευτυχισμένοι;
τόσο ασυννέφιαστη η σκέψη τους;
δεν τους ανάσανε ποτέ ο θάνατος
με την βαρειά μυρωδιά του κάτω απ'τα ρουθούνια τους;
δεν τους λύτρωσε ποτέ η σκέψη του;
φοράνε τόσο ατσαλάκωτα το χαμογελό τους
το σιδερώνουν κάθε μέρα στην τρίχα.

Ένα λουλούδι
είναι που περιμένω
ένα ξαφνικό τηλεφώνημα μες τη νύχτα
ή κι αν δεν θες να ταλαιπωρηθείς ζωή μου άλλο
φύγε μακριά!
με λαμνοκόπο ειδήμων στα στερνά ταξίδια
μη φοβηθείς το έρεβος
-το ξέρεις άλλωστε καλά-
κι αν δεις παλιούς σου γνώριμους
κάνε πως δεν τους ξέρεις
τάχα πως ήπιες απ 'της λήθης το νερό
-ξέρω πως δεν σε πιάνει-.

Μόνο πάρε μαζί σου ένα νόμισμα
το τάλαντο μου που δεν ξόδεψα ποτέ
το φυλάξα καλά κρυμμένο μες τη σάλα μου
και δεν το είδε μάτι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-04-2009