Χωρισμός

Δημιουργός: Αθηνά

τι ειρωνία, τόλμησα να ονειρευτώ, ενώ ξέρω πως τα όνειρα πεθαίνουν νέα... κανονικά δεν πρέπει να πενθώ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χάθηκες κι εσύ μονάχη μου αυταπάτη
Αυτό που μέσα μου καλλιεργούσα με φροντίδα
το αρνήθηκες σαν να ταν δηλητηριώδες χόρτο
φαίνεται η δική σου μοναξιά ήταν γεμάτη.

Είναι αρρώστια που σε περιμένω
που στήριξα όλα μου τα όνειρα σε σένα
και μέτραγα τα δευτερόλεπτα ένα ένα
ώσπου την μυρωδιά σου να ανασαίνω.

Υπόσχομαι θα εγχειριστώ συντόμως
θα βγάλω νεύρα , κέντρα εγκεφάλου
να γίνω ανάλγητη και οικονόμος,
να φύγω απ'το μαρτύριο του Ταντάλου:

κήπους, λίμνες αγάπης να περνάω
κι όταν απλώνω χούφτες ανοιχτές
να 'ρχεται άμπωτη και θύελλες
και μ 'άδεια χέρια πίσω να γυρνάω.

Σε κάποιο τόπο άγονο θα φύγω
εξόριστη από μάτια ανθρωπινά
σε μαύρη άγρια θάλασσα να πνίγω
όσους με ξέχασαν παντοτινά.

Κι όταν ασπρίσει στον ορίζοντα πανί
και ένα σινιάλο κάνεις τάχα να με σώσεις
ή σωτηρία σου θα μου 'ρχεται φτηνή
και κάποτε την είχα ακριβότερα πληρώσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-04-2009