Έτσι πεθαίνει ένας θεός

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Χριστέ μου, δεν απορώ που για μένα θυσιάστηκες, ίσως το έκανα κι εγώ για κείνη που αγαπώ. Απορώ μονάχα, Θεός Εσύ, γιατί με αγάπησες;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έσβησε με τα χέρια ανοικτά
μια αγκαλιά που χώρεσε όλον τον κόσμο
ακόμα κι εκείνους που Τον είχαν σταυρώσει
πολύ περισσότερο εκείνους.
Περιττά τα καρφιά που τρύπησαν τους καρπούς
κι αν έλειπαν σίγουρα θα έμενε εκεί πάνω
πρώτη φορά κοιτάζοντας τους άλλους αφ’ υψηλού.
Έτσι κι αλλιώς τους πνευματικούς Του καρπούς
τίποτα πια δεν μπορούσε να τους καθηλώσει.

Μια λόγχη που τρυπώντας το πλευρό
άφησε ν' αναβλύσει κάτι που 'μοιαζε νερό
μα σίγουρα θα 'ταν μύρο ανόθευτο
για να πιστέψουν όλοι πως είχε πεθάνει.
Κι έπρεπε να πεθάνει για να πιστέψουν οι νεκροί.
Μα οι ζωντανοί πιο δύσπιστοι θέλαν να δουν
σημάδια από τους ήλους πάνω στο κορμί
για να πειστούν πως είχε αναστηθεί.
Έπρεπε να αναστηθεί για να πιστέψουν.

Κι όμως, στο δικό μου φτωχό μυαλό
μεγαλύτερο θαύμα απ’ την ανάσταση
φαντάζει να πεθαίνει ένας Θεός…


Υ.Γ.

[I] "Τετέλεσται!" , κι ήταν σα να ‘λεγε όλα αρχίζουν. Ν. Καζαντζάκης, Ο τελευταίος πειρασμός[/I]

Απλώς θέλω να μοιραστώ μια σκέψη μου μαζί σας:

Αμφιβάλλω αν σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα υπάρχει λέξη πιο εμφατική για κάτι που έχει τελειώσει.. Τε-τέ-λε-σται! Δεν αφήνει και πολλά περιθώρια….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-04-2009