Εν Δυό

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

......ΑΠΙΚΟ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν θά'χε μείνει γλύκα στις παλάμες σου
στις άκρες των δακτύλων μου ηδονή
το βλέμμα σαν απόκαμε και βάθυνε
και βρέθηκε της μέρας φινιστρίνι!
Κι απόειδε ο έρωτας στρατιές τις στεναχώριες
τα νεύρα σε στρατιώτες με βήμα σταθερό
εν δυό με τάφους για καρδιές σε παγωμένα υπόγεια
εν δυό
φάλαγγες διαταγές
κωλοαπωθημένα και τρόποι διαφυγής άνοστοι
μείναμε με μια καρδιά σουρωτήρι αισθημάτων

Σήμερα αύριο θα ξαναδώ τα ίδια σύννεφα
μια όμοια ματαιότητα να μου τσουρουφλίζει την πλάτη...
Φύκια τα όνειρά μου και μεταξωτές κορδέλες
κι ένα στομάχι που πονάει από τις τόσες καταχρήσεις
και μια κούραση που με βάζει κάτω και μου γαμάει τον τσαμπουκά!
Που βρίσκομαι;Γράφω ή παλεύω;
Νιώθω κι ύστερα φτύνω όποιον κάνει το ίδιο!
Ιστορίες για αγρίους σου λέει μετά...
Όχι,τα όνειρα δεν είναι ιστορίες,ούτε φύκια,ούτε κορδέλες,ούτε ουράνια τόξα
ούτε σαχλαμάρες είναι για να γεμίζουμε-να γεμίζω- κόλλες χαρτί αβέρτα!
Εκείνα με ζουν,εκείνα με ταϊζουν κι οι ψυχώσεις
Μην ζητάς να καταλάβεις κάτι από εμένα
Γεννήθηκα περίεργη και συνεχίζω πιο μόνη σε μια έρημο να τρέχω
χωρίς νερό με δυο ήλιους στους ώμους να βαραίνουν και να καίνε όσο τίποτα...
Δυό ήλιους να κρατάνε τα σχοινιά μου..κι εγώ μια μαριονέτα σ'ένα παλιό στημένο κουκλοθέατρο.
ΕΝ ΔΥΟ..ΕΝ ΔΥΟ..Πρώτα το ένα πόδι..ύστερα τ'άλλο..πάμε
εν δυο εν δυο
Τώρα που μετρήσαμε τί πάει και τί αφήνει η καρδιά μας απ'έξω
ποιος μετράει τα ίδια αστέρια με μας κι ας είναι να μην τα φοράει στη ζωή του
Αρκεί που μεγαλώσαμε κάνοντας όνειρα και μάθαμε πως η μοναξιά στήνει γερές παγίδες
και πάντα ..ΠΑΝΤΑ σου λέω μας θέλει μέσα στο παιχνίδι της
πάντα εκεί
ΑΠΙΚΟ!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-04-2009