Ο απόντας που ήθελε

Δημιουργός: Ανδρέας Ανδρέου

Τα θέλω συγκρούονται θανάσιμα με τα πρέπει και όταν τα πρέπει υποχωρήσουν, τα θέλω μοιάζουν πλέον νεκρά...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι δυνάμεις μου έχουν εγκιβωτιστεί
και κάποιοι λέν πως έιμαι μια απούσα παρουσία
έκανα τα όνειρα μου μονόχρωμα
τα βλέπω όλα σαν από ραγισμένο γυαλί.
Τα πεταρίσματα των κάμπιων
λιγοστεύουν όταν βραδιάζει,
αρκετές είναι οι φορές που τα βλέπω
να σκορπούν και να σπάνε
πάνω στα διαβρωμένα βράχια του κορμιού μου.
Θα πάνε κι άλλοι, πολλοί στην αγκαλιά του
το παιδί των αγνώστων τους δέχεται όλους.
Τα παιδιά από την Ρωσσία τον βρίσκουν συχνά
στο ψάρεμα κοντά στο μυστικό ποτάμι,
ζητούν μόνο λίγο χρόνο για αναψυχή.
Όταν συλλέγω βοτσαλάκια φοβάμαι
μήπως ξεπηδήσεις κάτω από αυτά
γιατί διέπεσαι από αναλγησία κατάφορη
και με τρομάζεις ρε γαμώτο.
Δεν τελειώνουν τα παγιδευμένα βραχιόλια
συνδέονται και φτιάχνουν φουσκωτές διαταγές
με πλοηγούς αξιωματικούς ζοφερούς
που κωπηλατούν για να προλάβουν
εκείνο που δεν πρόλαβα,
ένα δέντρο που καιγόταν στη θάλασσα
και ο φακός μου αδυνατούσε να γραπώσει
στο νησί με τις οδυνηρές ομορφιές
που μπορεί μερικές φορές,
στον πιο αναμοιβαίο μορφασμό των στιγμών,
να τον ερωτευτείς με ενδελέχεια καταστροφική
και η μηχανή να μην απαθανατίζει.


Αστυάνακτας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-03-2005