Επιτέλους μαζί

Δημιουργός: Jorlin

... μ' εμένα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καιρός να πάω να πάρω τον εαυτό μου
Από εκεί όπου τον εγκατέλλειψα
Μόνο
Φοβισμένο
Ξεχασμένο
Κάτω από ένα υπόστεγο να περιμένει
Να παύσει μια ατέρμονη βροχή

Καιρός να πάω να βρω τον εαυτό μου
Εκεί όπου τον άφησα
Όταν έφυγα
Ρευστή και άμορφη
Για να σχηματοποιηθώ στα έτοιμα καλούπια
Της φίλης
Της κόρης
Της υπαλλήλου
Και πιο πολύ
Ναι
Σ’ αυτό της αγαπημένης

Έφυγα μόνη
Για να κυνηγήσω
Μάταια όνειρα και έρωτες αδιέξοδους
Ήθελα τόσο σ’ όλα αυτά
Ολοκληρωτικά να με χαρίσω
Όμως πώς θα μπορούσα
Πώς θα ‘ταν ποτέ δυνατόν
Αφού μαζί μου είχα παραλείψει να με πάρω
Τι στο καλό θα έδινα στους άλλους
Αφού εμένανε την ίδια
Δε με είχα;

Καιρός να πάω να πάρω τον εαυτό μου
Ένα παιδί με θυμωμένο βλέμμα
Το χέρι να του απλώσω
Να του πω
«Έλα μαζί μου
Ήρθε η στιγμή να υπάρξουμε αντάμα
Να μεγαλώσουμε μαζί
Βήμα δεν έκανες ως τώρα χωρίς εμένα
Χωρίς εσένα κι εγώ πουθενά δεν έφτασα
Τούτο το σάκο με τους φόβους
Και τα σχόλια τα υποτιμητικά
Που τόσο γενναιόδωρα σου φόρτωσαν
Ξένοι κι αγαπημένοι
Άστον εδώ και ξέχνα τον
Και μόνο εμένα πίστεψε
Σ’ αυτό που θα σου πω
Είσαι καλή, έξυπνη κι όμορφη
Έλα μαζί
Ο κόσμος μας ανήκει»

Θα πω κι αυτά ακόμα
«Σταμάτα πια στο ίδιο σημείο
Να βασανίζεσαι και ν’ αυτομαστιγώνεσαι
Με ένα μάτσο μαύρες ενοχές
Ξέρω δεν ήσουν άγγελος
Μα δεν ήσουν και τέρας
Άνθρωπος ήσουν
Και τα λάθη σου τα έκανες
Πάνε πια
Παράτα τα
Προχώρα μπρος
Εγώ σε συγχωρώ

Και πάψε τόσο να τρομοκρατείσαι
Στη σκέψη μόνο της απόρριψης των άλλων
Για να ‘σαι εγώ εκατό τοις εκατό
Είναι αναπόφευκτο
Κάποιοι θα σε μισήσουν
Μα εσύ γύρεψε να αρέσεις μόνο
Σ’ αυτούς που εσύ η ίδια θα εκτιμάς

Την ακατάπαυστη βροχή εγώ στην έφερα
Και τώρα ευθύς εγώ στην εξατμίζω
Για δες και θαύμασε την έλευση του ήλιου
Έλα μαζί
Ήρθε η στιγμή να υπάρξουμε αντάμα»
...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-04-2009