Το μωρουλίνι

Δημιουργός: χρηστος καραμανος, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΩΡΟΥΛΙΝΙ ΜΟΥ!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είσαι μια κόρη νεαρή, σε λέω Μωρουλίνι,
το άρωμά σου αγάπη μου,επάνω μου έχει μείνει,
είσαι εικοσιοκτώ χρονών κι εγώ πλην στα πενήντα,
όσα χρονάκια ο Χιώτης επέρναγε την Λίντα.
-
Νοιώθω όταν είμαι δίπλα σου,γερό σκαρί από ατσάλι,
κι εσύ μου λες αυτό που ζεις, δεν τόχεις ζήσει πάλι,
δεν μου κολάει αρρώστια,μούχουν περάσει όλα,
στον έρωτά σου κόλλησα με μαγεμένη κόλλα.
-
Βούτυρο το κορμάκι σου,το δέρμα σου τριζάτο,
ήρθες κι εγκαταστάθηκες μες το δικό μου πιάτο,
σε τρώω απολαμβάνοντας όλα τα μόριά σου,
είναι απόλαυση γλυκιά, τα απίστευτα φιλιά σου.
-
Είσαι το Μωρουλίνι μου,η ψυχούλα της ψυχής μου,
ο ήχος ο αρμονικός της σταθερής φωνής μου,
μοιάζεις με άγαλμα θεάς,ίσως της Αφροδίτης,
κι εγώ είμαι των ονείρων σου, ο πιο σπουδαίος λύτης.
-
Φανατικός σου θαυμαστής, μοναδικός σου λάτρης,
με χτύπησε η άνοιξη, προτού να βγεί ο Μάρτης,
τέτοιο συναίσθημα για σε,δεν θα βρεθεί στη φύση,
τώρα μόλις γεννήθηκε απ της ψυχής την βρύση.
-
Ω, πλάσμα ροδοστάλακτο, ανάσα καυτοβόλα,
ένα μπουκέτο έκανες τα αισθήματά μου όλα,
τα πήρες και τα φύτεψες στο βάθος της καρδιάς σου,
και φάνηκε στο πρόσωπο, όλη η αρχοντιά σου.
-
Είσαι η γυναίκα που ζητά αγάπη από τον άντρα,
και δεν τον βλέπει άλλη μια, στο κομπολόι χάντρα,
ας γίνει πια παντοτινός, ο θαυμασμός για μένα,
το ξέρω ότι είσαι εσύ, Θεού σπουδαία γέννα.
-
Το ποίημά μου τούτο δω, δείχνει το πώς σε βλέπω,
μαζί σου Μωρουλίνι μου στην αμαρτία ρέπω,
θέλω νάσαι το ταίρι μου, απ την αρχή ως το τέλος,
κι εγώ να είμαι πλάι σου πραγματικός Οθέλος.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2009