Ατιτλα Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Ι
Σ’έφερε η μοίρα ποιήτρια απάνω στο καθάριο κύμα
Και στόλισες μ’ανθούς κι αγριολούλουδα τη ζωή μου
Σαν μπρός σ’εμπόδιο πως άλλαξε η άσωτη πνοή μου
Υπακοή να κυβερνά το ατάραχο της βήμα
Αγάπη δίχως κανένα αγώνα
Στη μελιστάλαχτη ματιά σου,γλύκα στα λόγια σου είδα
Κι όλο δυνάμωνε το φώς μου κι εκεί που δε γλιστρούσε αχτίδα
Εσύ το σάρκωσες, μες στα συντρίμμια μου κορόνα
Με του αγαπημένου στίχου σου την αιώνια αξία
Για να βρεθώ απάντεχα στον ίσκιο σου αποκάτου
Ας ήταν και να σήκωνα τα πέπλα του θανάτου
Ας ήταν μια στιγμή να ζήσω την αθανασία
Απ’την δροσιά ποιήτρια κι απ’την καρδιά σου
Ας ήταν και να έκλεβα ένα παλμό
Κι άξια της άγιας δόξας σου του στίχου μου να έγραφα ψαλμό
Και νά’λεα πως άξια στέκομαι μπροστά σου
Κοίταξε στη ψυχή μου ο θάνατος πως μ’έχει κάμει
Ο στίχος μου γοργότερα να γράφεται απ’τη μιλιά
Μα ακέρια την αγάπη σου χωράει τώρα του νού μου η αγκαλιά
Και μέσα μου της αγάπης σου γιορτάζονται πιά οι γάμοι
ΙΙ
Στη ζωή μου άρχισε η δύση
Φυσάει αμόνιαστο μελτέμι
Μεταλαβή της ,στ’αμάραντα ν’ανθίσει
Πριν πνιγεί απ’του θανάτου της το γκέμι
Τόσο η καρδιά μου έχει ζήσει
Σ’ερημοκλήσι φλόγα που όλο τρέμει
Του καημού αντίχτυπο,μα δε λέει να ξεψυχήσει
Κι ας την χτυπάν τα κύματα τριγύρα της κι οι ανέμοι
Μες στα ερείπια και πίσω απ’τα αετώματα απλωμένη
Προσμένει,αετού λαχτάρα μάταια δεν προσμένει
Εσένα αγάπη μου,πάνω τους να σταθείς ασάλευτη κορώνα
Μπροστά απ’αγγέλους παραστάτες
Μες στις πνοές του λιβανιού τις ευωδάτες
Εσύ αγάπη μου να λάμψεις , μοίρα της στον αιώνα..........
ΙΙΙ
Μες στήν καρδιά μου έχω την αγάπη σου ανεβάσει
Χάρισμα στη ζωή μου,αθάνατη αξία
Έρωτας την έσπρωξε σφοδρός γλυκό ανηφόρι να περάσει
Των λογισμών μου νάναι αβόητη συνοδεία
Του γέλιου σου τ’ανάβρυσμα στο φώς μου τόχεις αραδιάσει
Με διαμαντένια ακμή κι απάρθενη ησυχία
Τόσο το σώμα αγάλλεται,άναρχο όσο να φτάσει
Κάθε καρπό του να γευτεί να δεί την ευτυχία
Αγάπη σε σένα πίστεψα και δόξασα τη μυστική χαρά σου
Σε μιά λατρεία ανείπωτη μου σήκωσες τα χέρια σα νάτανε φτερά σου
Πάνω απο πρόσωπα και πλάσμτα για ν’αγαπήσω εσένα μόνο
Και νάμαι σ’όλα ,στα κοντινά στα μακρυνά σου
Σαν την πνοή σαν τη βοή του ανέμου παντοτινά σιμά σου
Νεκρός και ζωντανός μέσα βαθιά μα κι έξω απ’το χρόνο
Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-04-2009 | |