Σήμερα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σήμερα απαρνιέμαι θάνατε τη μορφή σου
Αρνιέμαι ν’ακούω τη φωνή σου
Πίσω ελπίζω να γυρίσω
Η κρίση σου ας μη βαρύνει πάνω μου πολύ,θέλω να ζήσω
Πιο λιγοστός και πιο στεγνός
Ανήσυχος μα ακόμα ζωντανός

Δεν οδηγάει τώρα σε μέρη σκοτεινά της μοίρας μου η σκάλα
Δεν κρύβει πιά παγίδες και βάσανα μεγάλα
Στο πρώτα κιόλας κεφαλόσκαλο σφοδρή χορεύει
Και μακρυά αγναντεύει
Της καρδιάς μου η κόκκνη πηγή
Τη μάγεψε του έρωτα εξαίσια μουσική.
Νεράιδα μακρυνή κομψή και μυρωμένη
Σε σάπφειρους και σμάραγδους λουσμένη,με προσμένει
Μαλλιά ,ανεμιστά στο πρόσωπο ριχτά
Μάτια ξεφάντωμα,μελιά
Κι όσο κοιτώ τα χείλη της ,γυμνοί ανθοί
Πόσοι ατρύγητοι καρποί
Θαρρώ μούχει σαλέψει
Ξεχύνεται σαν ποταμός,η πλανερή μου σκέψη

Ακούω τα λόγια της που ολόισια στο είναι μου μιλάνε
Του έρωτα τις εντολές που μες στις φλέβες μου κυλάνε
Κρυφό το μίλημά της ,ρέει βαθιά μου ο γλυκασμός
Του λυτρωμού ολύμπιος σεισμός
Ανοίγει το κορμί μου
Αρπάζει τη ψυχή μου

Φορώντας ασπρογάλαζα στης Παναγιάς το χρώμα
Εμπρός μου υψώνεται τρανή κι ολη ακόμα
Σαν πρωτοξύπνητο πουλί που ανάλαφρα σηκώνει τα φτερά
Αόρατη με περιζώνει με χαρά
Ολάκερο με ρίχνει στου έρωτα τ’άσβηστο καμίνι
Απ’τη ζωή μου τη παλιά σημάδι να μη μείνει...........





Γραμμένο απο τον Αντη ή Αντρέα Χριστοδούλου και καταχωρημένο απο το γιό του
Παναγιώτη Χριστοδούλου.Ο ίδιος δυστηχώς ασθενεί.............
Νάστε όλοι καλά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-04-2009