Αθυρόστομες Κραυγές

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

Για αυτό που δε θα μετανιώσω ποτέ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δυο ζευγάρια μάτια συναντήθηκαν απόψε.
Δε ξέρουνε γράμματα, έμαθαν μονάχα το αλφάβητο
να ψελλίζουν. Κι αυτό ανορθόγραφο.
Κολυμπάνε με αμηχανία σε βάθη απρόσιτα,
ψάχνουνε να βρούνε μέρος ευήλιο να κρεμάσουν
τα μουσκεμένα ρούχα τους.
Να στεγνώσουνε τα θρυψαλιασμένα κομμάτια
από κάποιο θολό καθρέφτη.

Δυο ζευγάρια μάτια συναντήθηκαν απόψε.
Βρέθηκαν μέσα σε μερικούς τοίχους
που εγκλωβίζουνε κραυγές του παρελθόντος.
Αθυρόστομες κραυγές. Από αυτές που ξέρουν
να βρίσουν τα σαπισμένα προσωπεία και να ξεράσουν
λεπρές ραγισμένες ωραιότητες.
Κραυγές που σκοτώνουν τα ήδη νεκρά
και αποσυντεθημένα αγγελόμορφα πρέπει.

Δυο ζευγάρια μάτια συναντήθηκαν απόψε.
Ζάλισαν με τα δάχτυλά τους τα χείλη
κάποιου σώματος βουτηγμένου στο οινόπνευμα.
Έπαιξαν με τα σχήματα του καπνού
που φύσαγε η ανελέητη καύτρα.
Κύκλοι στον αέρα μαρτυρούσαν
τα μεγάλα και ανεξερεύνητα γιατί.
Κύκλοι που κούρνιαζαν στο στήθος
και έκανα το ‘’αχ’’ να πνίγεται στο ‘’δεν’’.

Δυο ζευγάρια μάτια μίλησαν απόψε.
Μίλησαν με μικρές και άναρθρες σιωπές,
ψιθυρίσανε δειλά: πο-νά-ω.
Γέλασαν δυνατά. Πόσο ειρωνικό.
Χώρεσαν την περίληψη του χθες
στα τραχιά και ροζιασμένα χέρια του τώρα.
Μερικά βλέμματα λοιπόν στάθηκαν αρκετά
για να κάνουν το τώρα αύριο.
Αυτό ήταν…


Ψυχεδελικό παραλήρημα
για το πάντα υπαρκτό και δικό μου άγνωστο.
Το γνωστό μου ξένο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-04-2009