Menetin toivoni | ||
Τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου, όλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου Απελπίστηκα, μανούλα μου, να υποφέρω, κουράστηκα μες στη ζωή τον Χάρο να γυρεύω Όσο είναι η νύχτα σκοτεινή έτσι `ναι κι η καρδιά μου και σαν τη σιγανή βροχή τρέχουν τα δάκρυά μου Απελπίστηκα, μανούλα μου, να υποφέρω, κουράστηκα μες στη ζωή τον Χάρο να γυρεύω Θα πά’ να εύρω μια σπηλιά με πέτρες και με χώμα, εκεί θ’ αφήσω κόκαλα, ζωή, ψυχή και σώμα | Mikä kärsimys loputon onkaan omani, kaikki haluavat elämää ja minä kuolemaani Menetin toivoni, äitini, ja kärsin, väsyin elämään Kuoloa etsin Niin kuin on yö pimeä niin on sydämenikin ja kuin hiljainen sade juoksevat kyyneleni Menetin toivoni, äitini, ja kärsin, väsyin elämään Kuoloa etsin Menen etsimään luolan jossa kiviä ja maata, sinne jätän luut, elämän, sielun ja ruumiin | |
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 18.03.2009 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info