Le vent dans les rues
Πάγωνε στους δρόμους ο αγέρας
σαν χαρταετός μοιάζει η ψυχή
κι έχεις τα δυο μάτια βουρκωμένα
σαν προάστια μέσα στην βροχή
Νύχτωσε νωρίς στην οικουμένη
ψάχνω, σε φωνάζω, δε μ’ ακούς
βλέπω τα ηφαίστεια στους δρόμους
με φωτιές να καίν’ τους ζωντανούς
Φεύγω πικραμένη και σ’ αφήνω
ακυβέρνητη στη θάλασσα σανίδα
δεν μπορώ το αίμα μου να δίνω
σε μιαν άρρωστη συνέχεια πατρίδα
Le vent s'est figé dans les rues
l'âme ressemble à un cerf-volant
tes yeux sont gonflés
comme des banlieues dans la pluie
Il a fait nuit tôt sur le monde
je cherche, je t'appelle, tu ne m'écoutes pas
je vois les volcans sur les routes
avec des feux qui brûlent les vivants
Je pars amère et je te laisse
planche sans repère dans la mer
je ne peux donner mon sang
à une patrie toujours malade
stephellas, Stéphane © 18.03.2009