Now that my tears have dried
Τώρα που στέγνωσαν τα δάκρυά μου
πέτρα θα κάνω την καρδιά, να μη γυρίσω
να δω τη στάχτη πούχει μείνει απ’τη φωτιά
αφού τη δύναμη δεν έχω τώρα πια
να σ’ αντικρίσω
Πού να υπάρχει ο λυτρωμός
πάνω στα στήθη μου ο καημός
και πώς να τον κρατήσω
και πώς να τον κρατήσω
Τώρα που στέγνωαν στα χείλη τα φιλιά
πού να την βρω πια τη μιλιά να σου μιλήσω
πώς να σου βάλω μια γαρδένια στα μαλλιά
πώς ν’ ανεβώ της λησμονιάς τόσα σκαλιά
να σ’ αναστήσω
Now that my tears have dried
I will turn my heart into stone not to come back,
to see the ash that is left of the fire,
since I don't have the strength anymore
to look at you...
Where can redemption be?
The woe is on my chest
and how do I bear it,
and how do I bear it?
Now that kisses have dried on the lips
where can I find the voice to speak to you?
How can I put a gardenia in your hair,
how can I walk up so many stairs of oblivion
and resurrect you?
manosaris, manos aris © 18.03.2009