Kessarianì (M. Bourboùlis) | ||
Στους κήπους της Καισαριανής σ’ έβγαζα για σεργιάνι, όμως μας χώρισ’ η ζωή νύχτα στου Μακρυγιάννη. Σε μια αίθουσα σκοτεινή φοιτητές δικάζουν. Την πατρίδα μου κλαίω εγώ * Ωωω!! Στα πεζοδρόμια περνά κόσμος και μας κοιτάζει, μια φυλακή ο τόπος μας και μας καταδικάζει. *) "Εγώ" γράφει το ένθετο με τους στίχους. Αντίθετα, σύμφωνα με το βιβλίο "Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες" η λέξη είναι "εδώ". | Nei giardini di Kessarianì ti portavo a passeggiare, ma la vita ci divise una notte da Makriyannis In uno stanzone buio processano studenti. Io* compiango la mia patria Ooooh ! Sui marciapiedi passa gente e ci osserva, dove stiamo è una galera e vi siamo condannati. *) "Io" è scritto nell'inserto con il testo. Invece, secondo il libro " Le case sono basse come caserme solitarie", la lezione è "qui". | |
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 18.03.2009 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info