Chemin inaccessible
Δεν είν’ αλήθεια πως άνοιξε η πόρτα και μπήκε στο σκοτάδι του κήπου η ευωδιά απ’ τα υγρά τα χόρτα Δεν ειν’ αλήθεια στο άβατο αυτό που έσβηνε η ζωή μου πως άναψε στα χείλια κρυφό φιλί καυτό Μαλλιά βρεγμένα δάχτυλα μπλεγμένα το φως που ξημερώνει η αγάπη που λυτρώνει στη θάλασσα, να κρυφτούμε στη θάλλασσα να χαθούμε στη θάλασσσα μαζί Δεν είν’ αλήθεια πως είδαμε τ’ αστέρια μαζί με το φεγγάρι να κρέμονται γλυκά απ’ των κλαδιών τα χέρια Κι αν είν’ αλήθεια πως ήρθε καλοκαίρι ο ήλιος ο ζεστός μας πήρε μια για πάντα απ’ της βροχής τα μέρη Μαλλιά βρεγμένα δάχτυλα μπλεγμένα το φως που ξημερώνει η αγάπη που λυτρώνει στη θάλασσα, να κρυφτούμε στη θάλλασσα να χαθούμε στη θάλασσσα μαζί		Ce n'est pas vrai que la porte s'est ouverte que dans l'obscurité a pénétré l'odeur du jardin l'odeur des herbes humides Ce n'est pas vrai que dans ce chemin inacessible où ma vie s'est éteinte un chaud et secret baiser a enflammé nos lèvres Cheveux mouillés doigts entremêlés la lumière qui point l'amour qui libère et la mer pour nous cacher et nous perdre ensemble Ce n'est pas vrai que nous avons vu les étoiles avec la lune être doucement suspendus au bout des branches Et si c'est vrai que l'été est arrivé le chaud soleil nous a emportés pour toujours loin de la pluie Cheveux mouillés doigts entremêlés la lumière qui point l'amour qui libère et la mer pour nous cacher et nous perdre ensemble
stephellas, Stéphane © 18.03.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info