Vuoksesi kärsin
Τα δυο μαύρα σου τα μάτια, θα με κάνουνε κομμάτια,
σαν τα βλέπω να γυαλίζουν, την καρδιά να μου ραΐζουν,
σαν τα βλέπω να γυαλίζουν, την καρδιά να μου ραΐζουν.
Όταν βγαίνεις στο μπαλκόνι, η μαμά σου σε μαλώνει,
κάθεσαι και συλλογιέσαι κι όλο μου παραπονιέσαι,
κάθεσαι και συλλογιέσαι κι όλο μου παραπονιέσαι.
Αχ για σένα υποφέρω, μ’ αγαπάς κι εγώ το ξέρω,
έλα πριν το μετανιώσεις, έλα για να ξανανιώσεις,
έλα πριν το μετανιώσεις, έλα για να ξανανιώσεις.
Kaksi tummaa silmääsi mut särkevät palasiksi,
kun näen niiden kiiltävän sydämeni ne raunioittavat,
kun näen niiden kiiltävän sydämeni ne raunioittavat.
Kun tulet parvekkeelle äitisi sulle riitelee,
istut ja mietit ja aina mulle valitat,
istut ja mietit ja aina mulle valitat.
Ah vuoksesi kärsin, mua rakastat sen tiedän,
tule ennen kuin kadut, tule taas tunnelmaan,
tule ennen kuin kadut, tule taas tunnelmaan.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 19.03.2009