Labbro mio fragrante (Ritsos)
Μαλλιά σγουρά που πάνω τους
τα δάχτυλα περνούσα
τις νύχτες που κοιμόσουνα
και πλάι σου ξαγρυπνούσα.
Φρύδι μου γαϊτανόφρυδο
και κοντυλογραμμένο,
καμάρα που το βλέμμα μου
κούρνιαζε αναπαμένο.
Μάτια γλαρά που μέσα τους
αντίφεγγαν τα μάκρη
πρωινού ουρανού και πάσκιζα
μην τα θαμπώσει δάκρυ.
Χείλι μου μοσκομύριστο
που ως λάλαγες ανθίζαν
λιθάρια και ξερόδεντρα
κι αηδόνια φτερουγίζαν.
(Στήθεια πλατιά σαν τα στρωτά
φτερούγια της τρυγόνας
που πάνωθέ τους κόπαζε
κι η πίκρα μου κι ο αγώνας.
Μπούτια γερά σαν πέρδικες
κλειστές στα παντελόνια
που οι κόρες τα καμάρωναν
το δείλι απ’ τα μπαλκόνια.
Και γώ, μη μου βασκάνουνε,
λεβέντη μου τέτοιο άντρα,
σου κρέμαγα το φυλαχτό
με τη γαλάζια χάντρα.
Μυριόρριζο, μυριόφυλλο
κι ευωδιαστό μου δάσο,
πώς να πιστέψω η άμοιρη
πως μπόραε να σε χάσω;)
Οι στροφές που βρίσκονται στην παρένθεση δεν έχουν μελοποιηθεί.
Capelli ricciuti sopra i quali
facevo passare le dita
le notti mentre dormivi
e io vegliavo al tuo fianco.
Ciglio mio dall'arco perfetto
e finemente cesellato
arco dove il mio sguardo
si annidava a riposare.
Occhi come dardi nei quali
si rifletteva la vastità
del cielo mattutino e io studiavo
che non li offuscasse il pianto.
Labbro mio fragrante
che appena parlavi sbocciavano fiori
dalle pietre e dagli alberi secchi
e usignoli si alzavano in volo.
(Petto ampio come le perfette
ali della tortora
sopra il quale si facevano lievi
e il mio penare e il mio lottare.
Cosce forti come pernici
serrate nei pantaloni
che le ragazze ammiravano
la sera dai balconi.
E io perché non ti ammaliassero
che forte ragazzo e che uomo tu eri
ti appendevo l'amuleto
con la pietruzza azzurra.
Bosco mio pieno di fragranze
e dalle mille radici
come posso crederci meschina
come è accaduto che ti perdessi ?)
Le strofe tra parentesi non sono state musicate.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 19.03.2009