Tren
Βρέθηκα μετά τον χωρισμό στο σταθμό, στο βαγόνι μου, μια ζωή σε μια αποσκευή τα νεκρά όνειρά μου, ξάφνου εκεί μες στο συνωστισμό μια φωνή τόσο γνώριμη, μια φωνή που γίνεται κραυγή καθώς λέει το όνομά μου, και το τρένο ξεκίνησε και εσύ πάλι μακριά μου. Κι ηθέλα τόσα να σου πω πως σ’ αγαπώ να σου φωνάξω, αχ να μπορούσα μια ζωή σε μια στιγμή να την αλλάξω, κι έγραψα το σ’ αγαπώ στο τζάμι και μόλις είδα που δάκρυσες, έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι γιατί καρδιά μου άργησες. Τρέχουνε οι πόλεις κι οι σταθμοί μα εσύ πάντα πλάι μου, βλέπω τη μορφή σου, μου μιλάς σαν βροχή σαν αέρας, θέλω να κατέβω στην στροφή μα η φωνή μου σκορπίζεται, θέλω να κατέβω στην στροφή δεν μ’ ακούει κανένας, και το τρένο πια χάνεται σαν το φως μιας ημέρας. Κι ήθελα τόσα να σου πω πως σ’ αγαπώ να σου φωνάξω, αχ να μπορούσα μια ζωή σε μια στιγμή να την αλλάξω, κι έγραψα το σ’ αγαπώ στο τζάμι και μόλις είδα που δάκρυσες, έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι γιατί καρδιά μου άργησες.		Buluştum ayrıldıktan sonra istasyonda, vagonumda bir ömür bir bagajda ölmüş hayallerim aniden orda bir kalabalığın içinde ne kadar tanıdık bir ses çığlık olan bir ses , adımı söylerken, tren hareket etti ve sen yine benden uzaklardasın Ne kadar isterdim sana söylemeyi seni sevdiğimi sana haykırmayı ahh yapabilseydim hayatı bir anda değiştirmeyi. Cama seni seviyorum diye yazdım gözyaşı döktüğünü görür görmez Nehir oldu gözyaşlarım Neden kalbim geç mi kaldın ? Şehirler ve istasyonlar geçiyorlar penceremden Ama sen her zaman yanımdasın Silüetini görüyorum, bana konuşuyorsun Yağmur gibi hava gibi Dönemeçte inmek istiyorum Ama sesim dağılıyor Dönemeçte inmek istiyorum Beni hiç kimse duymuyor ve tren artık kayboluyor bir günün ışığı gibi Ne kadar isterdim sana söylemeyi seni sevdiğimi sana haykırmayı ahh yapabilseydim hayatı bir anda değiştirmeyi. Cama seni seviyorum diye yazdım gözyaşı döktüğünü görür görmez Nehir oldu gözyaşlarım Neden kalbim geç mi kaldın ?
onurozdemir © 21.03.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info