Kirottu meri
Ανάθεμα τη θάλασσα
που με κρατάει μακριά
μακριά απ’ τα ματάκια σου
που ’ναι στα δάκρυα.
Σύννεφο και βροχή
η δόλια μου η ψυχή
κι εσύ να περιμένεις
τον καημό να λυνοδένεις
από βράδυ σε πρωί.
Σύννεφο και βροχή
η δόλια μου η ψυχή
κι εσύ βουβό τραγούδι
και απότιστο λουλούδι
στο περβάζι μοναχή.
Ανάθεμα τη φτώχεια μας
και την ανημποριά
που ’χτισε το σπιτάκι μας
στην πόρτα του βοριά.
Kirottu meri
joka mut pitää kaukana
kaukana silmistäsi
jotka ovat kyyneleiset.
Pilveä ja sadetta
kurja sieluni
ja sinä odotat
kaipuun jäytäessä
illasta aamuun.
Pilveä ja sadetta
kurja sieluni
ja sinä mykkä laulu
ja kastelematon kukka
penkissä yksin.
Kirottu köyhyytemme
ja voimattomuus
joka rakensi kotimme
porteille pohjoisen.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 24.03.2009