Nuevo comienzo
Έχω πάψει να πιστεύω πια το ποίημα της αγάπης το ποίημα της παρηγοριάς της πιο γλυκιάς απάτης Τώρα μοιάζει όνειρο που το ’σβησε η μέρα κι είναι η μέρα σκοτεινή και πώς να δεις πιο πέρα Μα κι αν εγώ έχω χαθεί μη με ξεχνάς ποτέ εσύ Δώσ’ μου μια νέα αρχή μεσ’ στην καμένη γη Μεσ’ στην καμένη γη μη με ξεχνάς εσύ Έχω πάψει να πιστεύω πια τα ίδια παραμύθια που κάποτε ορκίστηκα πως λένε την αλήθεια Τώρα δε βρίσκω τίποτα και τίποτα δε χάνω κι από τούτη τη ζωή αξίζω παραπάνω Μα κι αν εγώ έχω χαθεί μη με ξεχνάς ποτέ εσύ Έχω πάψει να φοβάμαι πια τον αυστηρό σου νόμο μου είχε κόψει τα φτερά μου έκλεινε το δρόμο Τώρα πάω πια παντού μα πουθενά δε φτάνω κι όσο χρωστάω πιο πολλά ξοδεύω παραπάνω Μα κι αν εγώ έχω χαθεί μη με ξεχνάς ποτέ εσύ		He cesado de creer ya el poema del amor, el poema del consuelo del más dulce engaño. Ahora parece sueño que borra el día, y es el día oscuro y cómo ver más allá. Pero y si yo estoy perdido no me olvides nunca tú. Dame un nuevo comienzo dentro de la tierra quemada dentro de la tierra quemada no me olvides tú. He cesado de creer ya los mismos cuentos que algún día juré que decían la verdad. Ahora no encuentro nada y nada busco, y de esta vida merezco más. Pero y si yo estoy perdido no me olvides nunca tú. He cesado de temer ya, tu severa ley me había cortado las alas me cerró el camino. Ahora voy ya a todas partes pero a ninguna llego y por mucho que debo gasto más. Pero y si yo estoy perdido no me olvides nunca tú.
juan mapache © 24.03.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info