Dans la taverne
Μες στην ταβέρνα τώρα κάθεσαι και δε μιλάς
μες στην καρδιά σου στάλες στάλες πέφτει ο σεβντάς
θυμάσαι τότε που πετούσες με πλατιά φτερά
τώρα ο καθένας τη ζωή σου την κλωτσοβολά.
Βγάλε πάλι την ψυχή σου στο σεργιάνι μες στις γειτονιές
να γιομίσει η ζωή σου γλυκές φωνές και με πασχαλιές.
Ήσουν ωραίος σαν περνούσες μες στις γειτονιές
στα παραθύρια σιγολιώναν χίλιες δυο καρδιές
μες στην καρδιά σου κουβαλούσες όλες τις καρδιές
στα όνειρά σου τ’ αηδονάκια χτίζανε φωλιές.
Dans la taverne maintenant tu es assis et tu ne dis rien
dans ton coeur l'amour suinte goutte à goutte
te souviens-tu comme tu volais alors de tes larges ailes
maintenant chacun bouscule ta vie.
Laisse à nouveau ton âme se promener dans les quartiers
que ta vie se remplisse de voix suaves et de lilas.
Tu étais beau quand tu passais dans les quartiers
mille coeurs se languissaient doucement aux fenêtres
dans ton coeur tu transportais tous les autres
dans tes rêves les rossignols bâtissaient des nids.
stephellas, Stéphane © 24.03.2009