Debito (Ritsos)
Κι ύστερα πάλι ομοβροντία τα χαράματα Διώχνοντας απ’ τα κυπαρίσσια τα σπουργίτια Τα φορτηγά αυτοκίνητα γιομάτα αγωνιστές Περνώντας για τον τόπο της εκτέλεσης Κόβοντας με τις ρόδες στα δυο τον ήλιο Περνώντας για τον τόπο της εκτέλεσης Έμεινε πάλι πολύ σκόνη τ’απογεύματα Η σκόνη που αφήνουν πίσω τους Τα μαύρα φουστάνια των μανάδων Καθώς γυρνάνε απ’ του Αβέρωφ ή απ’ του Χατζηκώνστα Ή από τα τμήματα των μεταγωγών Οι μαύρες μανάδες με τα μαύρα φουστάνια Με την καρδιά τους τυλιγμένη στο μαντίλι τους Σαν ένα ξεροκόμματο ψωμί Που δεν μπορεί να το μασήσει Που δεν μπορεί να το μασήσει μήτε ο θάνατος		E poi ancora il cannoneggiare all'alba A scacciare dai cipressi i passerotti I camion stipati di combattenti A passare per il luogo dell' esecuzione A tagliare in due il sole con le loro ruote A passare per il luogo dell' esecuzione C'era ancora il polverone nel pomeriggio La polvere che si lasciano dietro Le nere sottane delle madri Quando ritornano da Avèroff o da Hadgikonsta* O dalle sezioni di smistamento Le madri nere con le nere sottane Con il cuore avvolto nel fazzoletto Come un pezzo di pane secco Che non lo può masticare Che non lo può masticare nemmeno la morte.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 24.03.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info