Piège
Στα χρώματα ξεχάστηκα, στ’ αρώματα του Μάη πόσα φεγγάρια ήπιαμε μέσα σε μια νυχτιά Οποιος μεθάει με όνειρα, με δάκρυα ξεμεθάει και βγαίνει απ’ την Άνοιξη με μια λαβωματιά και βγαίνει απ’ την Άνοιξη με μια λαβωματιά... Ξέρω καλά... Ξέρω καλά πως μ’ απατούν ο φόβος κι η ελπίδα μα στη γλυκιά τους έμαθα να πέφτω την παγίδα Θα είμαι εδώ, τ’ ανέλπιστα πάντα να περιμένω κάθε καινούργια Άνοιξη, κατάπληκτος, κατάπληκτος να μένω Θα είμαι εδώ... Φέρνει μποτίλιες αδειανές στην αμμουδιά το κύμα κλείνω σε μια το μήνυμα "σ’ αγάπησα πολύ" Τι κι αν δεν έχει νόημα, είναι η ζωή ένα ποίημα καρπός που σκάει τη φλούδα του στου ήλιου το φιλί καρπός που σκάει τη φλούδα του στου ήλιου το φιλί στου ήλιου το φιλί....		Je me suis perdu dans les couleurs, dans les parfums de mai combien de lunes avons-nous bu en une seule nuit Celui qui s'enivre de rêves dessoûle avec des larmes et sort du printemps blessé et sort du printemps blessé... Je sais bien... Je sais bien que la peur et l'espoir me trompent mais j'ai appris à tomber dans leur doux piège Je serai là, toujours à attendre l'inespéré chaque nouveau printemps, à nouveau ébahi Je serai là... La houle rejette des bouteilles vides dans le sable je termine vite le message "je t'aime beaucoup" Même si elle n'a pas de sens, la vie est un poème fruit qui crève son écorce avec le baiser du soleil fruit qui crève son écorce avec le baiser du soleil avec le baiser du soleil...
stephellas, Stéphane © 24.03.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info