Kun lähdet
Αφού θα φύγεις, τη ζωή τι να την κάνω;
Πάνω στα χείλη σου τα δυο
βάλε φαρμάκι δυνατό,
και δώσε μου το, να το πιω και να πεθάνω.
Αφού θα φύγεις,
δώσ’ μου λοιπόν μαχαιριά
να σταματήσει πια
να κλαίει η φτωχή μου η καρδιά.
Της λησμονιάς δώσ’ μου απόψε το ποτήρι
κι όπως θα σ’ έχω αγκαλιά
στα τελευταία σου φιλιά
βάλε φαρμάκι, σ’ το ζητάω για χατίρι.
Αφού θα φύγεις,
δώσ’ μου λοιπόν μαχαιριά
να σταματήσει πια
να κλαίει η φτωχή μου η καρδιά.
Αφού θα φύγεις και μονάχος μου θα μείνω,
στο τελευταίο σου φιλί
βάλε φαρμάκι πιο πολύ
και μη μου δίνεις στάλα στάλα να το πίνω.
Αφού θα φύγεις,
δώσ’ μου λοιπόν μαχαιριά
να σταματήσει πια
να κλαίει η φτωχή μου η καρδιά.
Kun kerran lähdet, elämällä mitäpä teen
Viimeiseen suudelmaasi,
laita myrkkyä enemmän,
ja anna se, se juodakseni ja kuollakseni.
Kun kerran lähdet,
anna siis puukoniskuja
että lakkaisi jo
itkemästä köyhä sydämeni.
Kun kerran lähdet ja yksin jään,
viimeiseen suudelmaasi
laita myrkkyä enemmän
äläkä mun anna tipoittain sitä juoda.
Kun kerran lähdet,
anna siis puukoniskuja
että lakkaisi jo
itkemästä köyhä sydämeni.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 24.03.2009