Hasta el fin del mundo
Όλο με κοιτάς σαν να με ρωτάς
«πες μου, μ’ αγαπάς;»,
σου απαντάω «ναι»,
με ρωτάς «πόσο;», «τόσο!»
κι εσύ πάλι «πόσο;».
Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι να χάσω το φως μου,
μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε πια πουλιά.
Μέχρι το τέλος του κόσμου
έλα πάρε με αγκαλιά.
Όλο αυτό μου λες «Πες μου, πες μου, πες!
Πες μου αν με θες», σου απαντάω «ναι».
«Πες μου, πες μου, πόσο;», «τόσο!»
κι εσύ πάλι «πόσο;».
Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι να χάσω το φως μου,
μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε πια πουλιά.
Μέχρι το τέλος του κόσμου
έλα πάρε με αγκαλιά.
Σώπα και μην κλαις, φόβους κι απειλές
μακριά σου, μακριά σου εγώ τα ‘διωξα.
Τίποτα μη λες, τώρα μόνο τα φιλιά σου
έλα δώσ’ μου μέχρι το τέλος του κόσμου.
Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι να χάσω το φως μου,
μέχρι κλείσουν όσα ξέρω τραύματα ανοιχτά.
Μέχρι το τέλος του κόσμου
έλα κράτα με σφιχτά.
Sólo me miras cómo preguntándome
«dime, ¿me amas?»
te respondo «sí»
me preguntas «¿Cuánto? ¡Tanto!»
y de nuevo «¿Cuánto?».
Hasta el fin del mundo,
hasta perder el sentido,
hasta que en el cielo no vuelen pájaros jamás.
Hasta el fin del mundo
ven y llévame en brazos.
Sólo me dices «¡Dime, dime, dime!
Dime si me quieres», te respondo«Sí».
«Dime, dime, ¿Cuánto?», «¡Tanto!»
y de nuevo «¿Cuánto?».
Hasta el fin del mundo,
hasta perder el sentido,
hasta que en el cielo no vuelen pájaros jamás.
Hasta el fin del mundo
ven y llévame en brazos.
Cálla y no llores, temores y dudas
lejos de ti muy lejos los he enviado.
No digas nada, ahora sólo tus besos
ven y dámelos, hasta el fin del mundo.
Hasta el fin del mundo,
hasta perder el sentido,
hasta cerrar todas las heridas abiertas.
Haste el fin del mundo
agárrame fuerte.
ELLHNASMPAP, Μιχάλης © 25.03.2009