Ma lune secrète
Φεγγάρι μου κρυφό
κορίτσι λυπημένο
σαν φιλάκι του θεού,
είν’ η νύχτα στην αρχή
κι εγώ σε περιμένω
στην πιο κρυφή γωνίτσα τ’ ουρανού.
Στα ρούχα μου βροχή
στο στόμα μου φαρμάκι
μαύρη πέτρα του γιαλού,
ήρθες πάλι εσύ
μικρό καλοκαιράκι
και πέταξε η ψυχούλα μου γι’ αλλού.
Φώτισε μου αυτή
τη μαύρη εξορία
φεύγει ο χρόνος σαν νερό,
βράδυ και πρωί
στου κόσμου τα βιβλία
τίποτα δεν μπόρεσα να βρω.
Ma lune sacrée
fille triste
comme un baiser divin,
la nuit vient de tomber
et moi je t'attends
dans le coin le plus secret du ciel.
Mes habits mouillés par la pluie
dans ma bouche du poison
pierre noire du rivage,
tu es revenu
petit été
et mon âme s'est envolée ailleurs.
Illumine
ce sombre exil
le temps file comme l'eau,
soir et matin
dans les livres du monde
je n'ai rien pu trouver.
stephellas, Stéphane © 25.03.2009