Rozbity okręt
Σπασμένο καράβι να `μαι πέρα βαθιά
έτσι να `μαι
με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά
να κοιμάμαι
Να `ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω
με κουφάρι γειρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω
Να `ν’ η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
έτσι να `ναι
και τα βράχια κατάπληκτα και τ’ αστέρια μακριά
να κοιτάνε
Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές
δίχως χάρη
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι
Έτσι να `μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό
έτσι να `μαι
σ’ αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό
να κοιμάμαι
Okrętem rozbitym tam w głębinie bez dna
Niech się stanę
Nie będę miał masztu - żagli nie będę miał
W śnie zastany
Miejsce w pianie skąpane i wymarły ten ląd
Wokół wszędzie
Szkielet smętnie zgarbiony - tam gdzie zniesie mnie prąd
Wrak mój będzie
Niechaj morze bez duszy trwa pełne martwych już ryb
Tak niech będzie
Skały niech będą dziwić się i niech gwiazd w dali błysk
Wzrokiem wiedzie
Niech bez rytmu godziny - niech posępne me dni
Niełaskawe
Niech w bezruchu i pustce trwa w niemą noc aż po świt
Księżyc łzawy
Niech się stanę okrętem przez zniszczenie i śmierć
Pokonanym
Na wymarłym wybrzeżu które wód liże śniedź
W śnie zastanym
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 26.03.2009