Stronicy tej biel
Σελίδα λευκή σαν άσπιλο χιόνι,
κάτι τελειώνει σε κίνηση αργή.
Κι αυτό που θα ’ρθει δε μοιάζει ούτε δείχνει,
αχνά αφήνει ίχνη σε άμμο καυτή.
Λευκό το χαρτί. Οι λέξεις που βγαίνουν
νωρίς πια πεθαίνουν πριν γίνουν ευχή.
Ποια δύναμη αρκεί το άσπρο να ντύσει,
ψυχές να κοσμήσει με Λόγο ζωής;
Σελίδα λευκή, βρεγμένη η ζωή μου.
Αργοί κι οι σφυγμοί μου τη νύχτα αυτή.
Τη νύχτα αυτή που σήκωσε σκόνη
και ποιος κατορθώνει αθώος να βγει.
Λευκό το χαρτί κι εκείνος που ξέρει
διπλά υποφέρει σ’ αυτή τη σιωπή.
Ποια αγάπη μπορεί εδώ να υπογράψει
σαν μοίρα να γράψει προτού να καεί.
Σελίδα λευκή, βρεγμένη η ζωή μου.
Αργοί κι οι σφυγμοί μου τη νύχτα αυτή.
Τη νύχτα αυτή που σήκωσε σκόνη
και ποιος κατορθώνει αθώος να βγει.
Stronicy tej biel jak śnieg jest iskrzący
Coś się dziś kończy choć czas dłuży się
Co nadejść ma wnet wciąż obce nieznane
Ślad parny w rozgrzany piach wgniata ten
Papieru ta biel - co słowo wypłynie
Od razu już ginie nim prośby da zew
Gdzież moc zdolna gdzież - by biel tę przyoblec
I duszom ozdobę ze słów życia wpleść
Stronicy tej biel - mój byt przemoczony
Mój puls przyśpieszony - w tę noc która jest
W tę noc która jest - kurz wzbity wokoło
I któż wyjść z niej zdoła tak czysty jak śnieg
Papieru ta biel - kto świadom rozumie
Ten cierpi podwójnie gdyż trwa w ciszy tej
Gdzież miłość jest gdzież - co podpis tu złoży
I los swój położy płomieniom na żer
Stronicy tej biel - mój byt przemoczony
Mój puls przyśpieszony - w tę noc która jest
W tę noc która jest - kurz wzbity wokoło
I któż wyjść z niej zdoła tak czysty jak śnieg
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 26.03.2009