Le petit vent de mai
Σαν τη νύχτα μ’ αγκαλιάζεις,
ξανά μου χαμογελάς.
Τη ζωή μου πόσο αλλάζεις
όταν έτσι με κοιτάς.
Τίποτα πια δε με τρομάζει
κι η σιγαλιά του ουρανού
σαν χάδι μας σκεπάζει
κι οι δυο μας φεύγουμε αλλού.
Αφήνω πίσω μου κομμάτια,
σκοτάδια του δικού μου νου
και στα δικά σου μονοπάτια
ξεχνώ τις μέρες του χαμού.
Δεν ξέρω ποιος μπορεί ν’ αντέξει
κι αν αξίζει να σταθεί
αν μια σταλιά ποτέ δε τρέξει μέσα του
η αγάπη μια βροχή.
Τ’ αεράκι του Μάη στη Σελήνη μας πάει,
εκεί ψηλά μας ξεχνά σ’ ασημένια τροχιά.
Εδώ πάνω τελειώνει ο χρόνος,
εδώ σβήνει ο πόνος μωρό μου για πάντα,
ας μείνουμε εδώ για πάντα.
Φτωχά τα λόγια μου, μικρά
γι’ αυτά που θέλει η ψυχή μας.
Τα πιο κρυφά μας μυστικά
θ’ ανάψουν μόνο στο φιλί μας.
Τότε θα δεις πως γίνεται στ’ αλήθεια
η ζωή να ‘ναι γλυκιά,
Κρασί χρυσό να μας μεθύσει
κι όλα να είναι τυχερά.
Τ’ αεράκι του Μάη στη Σελήνη μας πάει,
εκεί ψηλά μας ξεχνά σ’ ασημένια τροχιά.
Εδώ πάνω τελειώνει ο χρόνος,
εδώ σβήνει ο πόνος μωρό μου για πάντα,
ας μείνουμε εδώ για πάντα.
Tu m'embrasses comme la nuit
Tu me souris à nouveau
Comme tu changes ma vie
Quand tu me regardes ainsi
Plus rien ne me fait peur
Et le silence du ciel
Me recouvre comme un caresse
Et nous partons ailleurs tous les deux
Je laisse derrière moi des bribes
Les ténèbres de mon esprit
Et marchant sur tes traces
J'oublie les jours de déchéance
Je ne sais qui peut endurer
ou accepter
que jamais ne coule en lui une goutte
de l'amour généreux
Le petit vent de mai nous emmène sur la Lune
il nous abandonne sur une orbite argentée
Là-haut se termine le temps
et cesse la douleur pour toujours mon petit
restons-y indéfiniment
Mes paroles légères ne peuvent
dire les désirs de notre âme
et nos secrets les plus enfouis
Ils se réveilleront avec notre premier baiser
Tu verras alors comment la vie
peut devenir douce
Un vin exquis nous enivrera
et rendra notre vie fortunée
stephellas, Stéphane © 26.03.2009