Två glas
Δυο ποτήρια έβαλα πάνω στο τραπέζι
τ’ άδειαζα, τα γέμιζα δάκρυ και κρασί,
και το δίσκο τον παλιό έβαλα να παίζει
το τραγούδι που `λεγες κάποτε κι εσύ.
Το δικό σου όμως ποτήρι το `κανα γυαλιά
ίσως από το μυαλό μου και σε βγάλω πια.
Το δικό σου όμως ποτήρι το `κανα γυαλιά,
στα συντρίμμια όμως απάνω έκλαψα πικρά.
Τώρα τα κομμάτια του με καημό μαζεύω
μήπως το ποτήρι σου φτιάξω απ’ την αρχή.
Κάτι που δε γίνεται ο φτωχός γυρεύω,
είναι σαν να έβαλα μέσα σου ψυχή.
Två drickglas ställde jag på bordet
dom tömmade jag, dom fyllde jag med tårar och vin,
och den gammal skiva valde jag att spela
den sång som sjöng du nån gång.
Ditt eget glas gjorde jag bara glas
kanske att få dig ut av mina tankar.
Ditt eget glas gjorde jag bara glas
på splittrar grät jag bittert.
Nu bitar med trängtan samlar jag
kanske ditt glas bygger jag från början.
Något som inte hände söker jag stackars,
litet som jag ställde i dig själ.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 29.03.2009