Plakao je sa mnom mesec (Glikeria)
Είχε νυχτώσει και με πήρε το παράπονο,
όσο σκεφτόμουνα πως άλλη σ’ αγκαλιάζει.
Μ’ένα τραγούδι λυπημένο και παράτονο,
πήρα το δρόμο που στην πόρτα σου με βγάζει.
Βάφτηκε η νύχτα με του πόνου μου τα χρώματα.
Κι εγώ της είπα τα φιλιά μου να σου στείλει.
Είχε νυχτώσει κι ως αργά τα ξημερώματα,
είχε ξεχάσει και ο ήλιος να ανατείλει.
Κι έκλαιγε μαζί μου το φεγγάρι και πονούσε,
μέχρι τα χαράματα για σένα μου μιλούσε.
Μ’ έβλεπε να λιώνω και με οίκτο με κοιτούσε,
Κι έκλαιγε μαζί μου το φεγγάρι και θρηνούσε.
Κι έκλαιγε μαζί μου το φεγγάρι...
Είχε νυχτώσει και στο δάκρυ μου καιγόμουνα,
που δεν κατάλαβες ποτέ αυτό που νιώθω.
Κι αυτά τα μάτια που για χάρη τους χανόμουνα,
άλλη κοιτάζανε μ’ αγάπη και με πόθο.
Μαύρες σκιές οι αναμνήσεις με τρομάζανε
κι εσύ σε άλλο προσκεφάλι ξαγρυπνούσες
Κι όλου του κόσμου τα φεγγάρια σε δικάζανε,
που μιαν αγάπη σαν κι αυτή περιφρονούσες.
Pao je mrak i obuzela me je tuga
dok sam zamišljala kako te grli druga
uz jednu pesmu tužnu i falš
krenula sam putem, koji me je doveo do tvojih vrata
Noć je bila obojena u boje moga bola
i ja sam joj rekla da ti pošalje moje poljupce
pao je bio mrak i sve do kasne zore
i sunce je zaboravilo da izađe
I plakao je sa mnom mesec i patio
do zore mi je o tebi pričao
sa sažaljenjem me je gledao kako umirem
i plakao je sa mnom mesec i jecao
i plakao je sa mnom mesec...
Bio je pao mrak, a ja sam gorela u suzama
što nikad nisi shvatio šta sam osećala
i te oči što sam se u njima gubila
drugu su gledale s ljubavlju i strašću
Crne senke uspomene plašile su me
a ti si na tuđem jastuku bdio
i svi meseci ovog sveta osuđivali su te
što si jednu ljubav kao što je ova prezreo
neraidaBGD, Ivana © 30.03.2009