Разсъмване
Κοντά στα ξημερώματα, κοντά στα ξημερώματα
Και πριν να βγει ο ήλιος
Την πόρτα μου εχτύπησε, την πόρτα μου εχτύπησε
Ένας χαμένος φίλος
Που ήσουν φίλε κι άργησες, που ήσουν φίλε κι άργησες
Τα χρόνια έχουν φύγει
Η πόρτα που σου άνοιξα, η πόρτα που σου άνοιξα
Χίλιες πληγές μ’ ανοίγει
Κάθε ρυτίδα σου καημός, κάθε ρυτίδα σου καημός
Κάθε ματιά σου πόνος
Και στα λευκά σου τα μαλλιά, και στα λευκά σου τα μαλλιά
Του χωρισμού ο χρόνος
Малко преди изгрев, малко преди изгрев
и преди да се покаже слънцето,
на вратата ми почука, на вратата ми почука
отдавна изгубен приятел.
Къде беше, приятелю, къде беше, приятелю?
Годините вече отминаха.
Вратата, която ти отворих, вратата, която ти отворих,
отвори в мен хиляда рани.
Всяка твоя бръчка - мъка, всяка твоя бръчка - мъка,
всеки твой поглед - болка.
А в косата ти бяла, а в косата ти бяла -
на раздялата годините.
gopata, Giwrgos © 02.04.2009