Sviđa mi se da ne govorim mnogo (Ipogeia Reumata)
Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά
μη λέω πολλά
μ’ αρέσει να κοιτάω ψηλά
κοιτάω ψηλά στ’ ατέλειωτα τραγούδια
με τη σκιά μου να πετώ, να πετώ
να πιάνω αστέρια στο βυθό
στο βυθό, βυθό της μουσικής σου
Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά, η παγωνιά
να κάνω κύκλους σαν ολό, ολόγιομο
φεγγάρι στη σκηνή σου
Να `ταν τα φώτα τα θαμπά, τα θαμπά
να `ταν αστέρια φωτεινά, φωτεινά
στα χέρια να στ’ αφήσω
Μάτια μου ψάξε να με βρεις, να με βρεις
ψάξε στους δρόμους της σιωπής
μοναχός θα σβήνω τη μορφή μου
Svidja mi se da ne govorim mnogo
ne govorim mnogo
svidja mi se da gledam visoko
gledam visoko, ka nedovršenim pesmama
sa senkom svojom da letim, da letim
da hvatam zvezde u dubini
u dubini, dubini tvoje muzike
A kad zahladni, zahladni
da pravim krug kao pun, pun
pun mesec na tvojoj sceni..
Kad bi svetlost bila slaba, slaba
kad bi zvezde bile sjajne, sjajne
u rukama da ti ih ostavim..
Oko moje, potraži da me nadješ, da me nadješ
potraži po ulicama tišine
sam ću da gasim svoj lik...
neraidaBGD, Ivana © 04.04.2009