Скитник
Στέκει στου δρόμου κάποια άκρη μοναχός
θαρρείς και κρύβει τη ντροπή του στο σκοτάδι
Όμως τι φταίει αν γεννήθηκε φτωχός
Τι φταίει αυτός, αν της ζωής
αν της ζωής είναι ρημάδι
Αλήτη δίχως αγάπη με δίχως μάνα και δίχως σπίτι
Αλήτη μες στη μανία του βορρά μικρό σπουργίτι
Αλήτη
Κι όμως κι αυτός ίσως μπορέσει μια φορά
να βρει ένα όνειρο μια αγκάλη ένα απάγκιο
να βρει δυο χέρια να του δώσουνε φτερά
και τα δυο χείλη για να του δώσουνε κουράγιο
Αλήτη δίχως αγάπη...
Стои сам на една крайна улица,
и смело крие срамът в тъмнината,
но кой е виновен,че е беден сирак.
Виновна е тя,не ти животе,
не ти животе,че ме изостави.
Скитник,без любов,без майка и без дом.
Скитник без амбиции,като малко врабче.
Скитник.
Все пак и той може би има понякога възможност,
да мечтае,за една прегръдка,за един подслон,
за две ръце,които да му дадът криле
за две устни които да целуне, за да му дадът кураж.
Скитник,без любов. . .
gopata, Giwrgos © 04.04.2009