Свечерява се
Βραδιάζει πάλι σήμερα βραδιάζει
κι έρχεται η ώρα η δικιά μου
Αυτή που σαν πουκάμισο ταιριάζει
με τη μελαγχολία στη καρδιά μου, βραδιάζει
Παιδί της νύχτας μια ζωή δε το αντέχω το πρωί
με τους κυρίους στα κασμίρια τους σφιγμένους
Εγώ τη νύχτα μόνο ζω μαζί με κείνους π’ αγαπώ
με τους παράνομους και τους αδικημένους
Βραδιάζει πάλι σήμερα βραδιάζει
και τότε το τραγούδι σιγοπιάνω
Σαν μάνα το σκοτάδι μ’ αγκαλιάζει
μια τέτοια ώρα θέλω να πεθάνω, βραδιάζει
Παιδί της νύχτας μια ζωή δε το αντέχω το πρωί
με τους κυρίους στα κασμίρια τους σφιγμένους
Εγώ τη νύχτα μόνο ζω μαζί με κείνους π’ αγαπώ
με τους παράνομους και τους αδικημένους
Свечерява се отново, свечерява се
и идва моят час.
Часът, който като риза пасва
на меланхолията на сърцето ми, свечерява се.
Дете на ноща съм цял живот, не понасям утрото
с господата в кашмири облечени.
Аз живея само нощем, заедно с тези, които обичам
с грешните и онеправданите.
Свеч ерява се отново, свечерява се
и тогава песента леко подхващам.
Като майка тъмнината ме прегръща
в един такъв миг искам да умра, свечерява се
Дете на ноща съм цял живот, не понасям утрото
с господата в кашмири облечени.
Аз живея само нощем, заедно с тези, които обичам
с грешните и онеправданите.
gopata, Giwrgos © 09.04.2009